# 120 Drie keer door de winkelstraat lopen

1. Wat een troep weer in die vuilnisbakken, kunnen ze niet wat bijstandtrekkers inschakelen om de rotzooi op te ruimen? Pip struikelt bij het passeren over een stoeptegel. 'Verdomme!' zegt ze. Die asociale gemeente ook - nooit doen ze iets aan de bestrating, een mens breekt z'n nek hier nog. Kwart over negen? Nee, het moet al later zijn. De klok van de juwelier loopt achter. Net als de hele buurt hier, alles verpaupert. Kut, een ladder in haar kous. En natuurlijk nog geen winkel open. Lapzwansen zijn het, vroeger gingen de winkels om acht uur open. Nu begint de helft pas om tien uur. En om half zes zijn ze alweer gesloten. Bij de HEMA brandt licht - dan daar maar gauw een paar nieuwe panty's kopen. Welja, natuurlijk staat het stoplicht op rood. Ze heeft alle tijd. Not. Tjeezz.. heeft die kat nou een rat in de bek? Van de Chinees verderop zeker. Gadverdamme. Nou, schiet op rotlicht. 2. Zo te zien was er gisteren een gezellig feestje in de binnenstad. De restanten van bier en plezier liggen nog in de vuilnisbakken. Oei, dat ging maar net goed, Pipperdepip. Gelukkig is ze het dansen nog niet verleerd. Straks maar even iemand van de gemeente bellen om te vragen of zij iets kunnen doen aan die losliggende stoeptegel hier. Ze kijkt op de klok van de juwelier: kwart over negen. Nou, dan heeft ze nog een zee van tijd. Kijk aan, de bloemist is al open; daar koopt ze op de terugweg een mooie bos bloemen. Kan ze dagen van genieten. Wat een prachtige winkels zijn hier toch, en ach, voor de leegstaande panden wordt vast wel een nieuwe bestemming gevonden. Mensen zijn zo vindingrijk. Nu nog even naar de HEMA om nieuwe kousen te kopen, kan ze die gelijk aantrekken. Fijn dat daar toiletten zijn, en het bonnetje van vijftig cent levert ze gelijk in want ze gaat, zeker weten, eerst genieten van een kop koffie met gebak. 3. Wat een verkwisting, de vuilnisbakken liggen vol. Daar had nog een heel gezin van kunnen eten. Haar gezin, bijvoorbeeld. Pip schiet vol. Kreeg ze nu maar eens een baan. En een koper voor haar huis. Het staat verdorie al anderhalf jaar te koop. Ze struikelt over een scheefliggende stoeptegel, valt op de grond. Dat kan er ook nog wel bij. De gemeente heeft natuurlijk ook niet meer genoeg geld om de bestrating op te knappen. Ze krabbelt overeind. Hier staat ze dan, moederziel alleen in deze verlaten winkelstraat. En kijk eens om je heen, zoveel winkels als hier leeg staan, dit komt nooit meer goed. Het hele land - nee, de hele wereld gaat naar de verdommenis. Ze kijkt op de klok van de juwelier: kwart over negen. Wat zegt tijd haar eigenlijk nog, niks meer. Sinds Johan er niet meer is maakt het niet langer uit of het gisteren is of vandaag, of hoe laat. Nog even, dan gaan de kinderen de deur uit. Heeft ze niemand meer. Bij de HEMA brandt licht. Vroeger ging ze daar met Johan naartoe. Ze snuit haar neus in een verfrommelde zakdoek. Stukje tekst veranderd n.a.v. de opmerking van coach Marije. Dit stond er eerst in de vijfde zin van wandeling 3: Het lukt haar maar niet om een nieuwe baan te krijgen en haar huis waar ze zo dol op is staat al anderhalf jaar te koop.