Slecht afgebakken appeltaart. Thee en koffie met een zoetje. Versleten vlaggetjes. Lepeltjes en schoteltjes doorbreken de stilte. Afgewisseld door het antieke uurwerk aan de kale muur. Een onzeker glimlachje volgt na ongewild oogcontact, waarbij de pupillen snel heil zoeken bij een veiliger blikveld. Het tikken van de klok benadrukt de stilte. Ann gaat verzitten, waardoor ook haar buurvrouw onbewust een andere houding aanneemt. Onnodige knikjes volgen. Veel meer interactie vindt er niet plaats. Ann kijkt naar buiten, waar het dwarrelen van natte bladeren de herfst heeft doen inluiden. Ze kan zich niet meer herinneren wanneer ze voor het laatst buiten is geweest. Ze smacht naar afleiding. Stilte versterkt het gemaal in haar hoofd. De uitzichtloosheid maakt haar wanhopig. Maar ze worstelt met de angst. Met de reacties. Toch heeft haar verjaardag iets doen realiseren. Ze doorbreekt de stilte. ‘Ik wil dood’.