Jesse strompelt op vrijdagavond het café uit na de tiende zesmeter die langskwam. Volgelopen met drank probeert hij de sleutel in het slot te steken van de voordeur van een hout hutje, ergens aan de rand van het bos. De jongeman stort zich op het zachte bed. Een harde schreeuw klinkt door het hutje. ‘Ga van me af viezerd!’ ‘Hé lekkerding. Jij ook h-h-hier?’ ‘Jij bent echt bezopen. Wegwezen!’ Jesse verlaat het huisje met een dekentje en een olielamp. Bij een dikke kastanjeboom ploft hij neer en slaat het dekentje half over zich heen. Voordat Jesse de olielamp heeft aangekregen, sukkelde hij al in slaap. Vroeg in de morgen klonk er een harde ‘pok’. ‘Aaah!’ Nuchter wrijft Jesse over zijn voorhoofd heen. Allemaal kleine puntjes staan in zijn voorhoofd afgedrukt. ‘Dat deed pijn,’ zegt de jongen fluisterend. De gevallen kastanje rolt vrolijk verder op de zaterdagochtend.