Zondag in de herfst. Ik kan me niet anders herinneren dan verse appeltaart met zelfgeklopte slagroom iedere zondag. De geur van koffie en vers gebak die ik voor altijd associeer met gezelligheid. Aan tafel eten, een solide eiken tafel en stoelen met biezen zitting. Biezen kleed ook. Biezen geur van hooi in een schuur. Doorzonwoning, paarse ribfluwelen bank, en een oranje aardewerken lamp met gemacramede kap. Bruine donkere gordijnen. Grote donkergroene planten met grote leerachtige bladeren. Zondagse kleren,schotse rok, met speld, witte, jeukende, katoenen opengewerkte kniekousen. Gepoetste degelijke leren schoenen, die goed voor je voeten waren. Klossend over de houten vloer en de her en der verspreidde biezen matten. Daarna een spel, memory of mens erger je niet. Of het elektrische speelgoed-spoorbaantje werd opgezet. Mama in een soort schortjurk, zelfgemaakt met een patroon uit de Marion of de Burda, zette vaak een plaat op, James Last, Berdien Stenberg, Cat Stevens of Neil Diamond. Haar rossige krulhaar uitgekamd en losjes opgestoken, zo met het zonlicht achter haar leek er wel halo van licht om haar heen te zijn. Later vaak een wandeling, een frisse neus halen. De kou al in de lucht, de winter in aantocht. Naar huis voor thee, vaak weer met appeltaart, om het op te maken. Grote pan groentesoep, franse kaasjes en stokbrood. Studio Sport. Voetbal.