Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #114

Ik stap de bus in en kijk om mij heen. Geen bekende vandaag gelukkig. Toch zitten er een paar mensen in de bus. Een oudere vrouw die op haar gemak een puzzel zit te maken. Ze kijkt een keer op en knikt goedemorgen. Achter haar zitten twee jonge meiden te kletsen over hun weekend. Ik besluit om achter in de bus te gaan zitten, zodat ik alles kan observeren. Bij de volgende halte stapt een blonde dame in. Ze is stoer gekleed in een zwarte jeans, grijze top en zwart leren jack. Ze kijkt de hele tijd om zich heen alsof ze gevolgd word. Ze gaat een paar rijen voor mij zitten en kijkt op haar telefoon. Ze krijgt een sms'je. Haar gezicht spreekt boekdelen als ze het leest. Wat gebeurd hier toch? Wie is deze dame? Haar gedrag trekt mijn aandacht. Ze lijkt bang, alsof ze voor iemand op de vlucht is. Ze neemt een slokje van haar water en ziet dat ik haar aandachtig bekijk. Ik laat mijn fantasie de losse loop. Misschien heeft ze ruzie met haar vriend of is ze mishandelt? Misschien is ze op de vlucht voor haar familie, omdat ze ongewild zwanger is? Of heeft ze iets gestolen uit een winkel, een nieuwe telefoon bijvoorbeeld. Ze kijkt mij boos aan en vraagt of ik wat van haar aan heb. Ik knik nee en kijk weer naar buiten. Ik zie dat we een drukke winkelstraat in rijden. Bij de volgende bushalte stapt ze uit. Ze kijkt nog een keer om en zwaait lachend. Ik verbaas mij erover, maar heb geen tijd om er nog over na te denken. Ineens lijkt de wereld om mij heen te ontploffen en ik voel dat ik word gelanceerd. Met verbazing besef ik wat dit is.. een terroristische aanslag!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marieke, Wat een spannend thema! Er zitten alleen wel wat inconsistenties in je verhaal. Het wordt mij niet duidelijk waarom er "gelukkig geen bekenden in de bus " zitten. Die zin bracht mij op een dwaal spoor. De oude vrouw en de jonge meiden worden zeer kort beschreven, terwijl de blonde dame die instapt tot in (kleding) detail wordt beschreven. Ik vind dat verschil een beetje onduidelijk. Verder vind ik dat je teveel " invult". Teveel vertelt en te weinig aan de fantasie van de lezer overlaat. Beschrijf meer de emoties, niet het hele plaatje. Volgens mij ging het hier over in het magazine van 2 edities geleden? Door de inconsistenties loopt het verhaal niet zo lekker en komt voor mij het eind " uit de lucht vallen" ipv dat het een verrassende wending is. Ik hoop dat je wat aan de opbouwende kritiek hebt! :) grtz, Barreltje

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik sluit me aan bij de reactie hierboven. Heftig thema snij je aan, maar ongetwijfeld een gedachte die we allemaal weleens gehad hebben in vergelijkbare situaties. Let ook echt op je d'tjes en t'tjes, want er zitten wat foutjes in. zoals: Ze kijkt de hele tijd om zich heen alsof ze gevolgd word. -> wordt Misschien heeft ze ruzie met haar vriend of is ze mishandelt -> mishandeld. Je einde kan sterker door 'show, don't tell' te gebruiken. In plaats van te zeggen: 'dit is een terroristische aanslag' kun je het ook beschrijven, dan snapt de lezer het ook.