Lieve mensen, bijgaand mijn eerste bijdrage. Veel leesplezier Bart Weduwe met het rode hoedje Het dorp waar mijn ouders wonen zou de inspiratie kunnen zijn voor het nummer “Het Dorp” van Wim Sonneveld. Alle vergelijkingen weet hij op een wijze te beschrijven dat ik me de kleinste details van mijn dorp weer levendig voor me zie. Nadat ik huis ben gegaan en mijn eigen gezin heb mogen stichten verbaas ik me over hoe sommige dingen in zo’n dorp nooit veranderen. Vastgeroest in de tijd. Zo ook de weduwe met het rode hoedje. Het rood van passie en liefde, maar ook haat. De ruimte rondom haar huisje is een symbolische weergave van haar eenzaamheid. Leeg. Terwijl ik aan kom rijden op de fiets ziet ze iets van herkenning in mij. Met half doorlopen ogen kijkt ze me aan op een manier alsof ze zeggen wil: “Red me”… Ze heeft me weleens verteld dat ze regelmatig wordt bestolen. Uit mijn ooghoek zie ik hoe iemand bij haar thuis vanachter de gordijnen, mij nauwlettend in de gaten houdt. Ze verstijft als ik voor haar stil blijf staan. Had ze die blauwe plek al? Een doffe klap op het raam, ik zie een mannenhand. Ze verontschuldigt zichzelf. Terwijl ze naar de deur loopt zie ik haar kleiner worden dan ik gewend ben.