Schuchter kijkt Emma om zich heen. Ze draait nogmaals om haar as en kijkt naar de mensen die haar in het winkelcentrum gehaast voorbij lopen. Ze lijken zo anders, zo volwassen. Dan vermant ze zich. Moeder had het nog zo gezegd: ” Niet bang overkomen, dan wordt je juist het slachtoffer van dieven en enge mannen.” Ze had de woorden van Moeder vanochtend niet fijn gevonden zo vlak voor haar vertrek, maar ze had haar rugzak gepakt en was in haar eentje naar “De Grote Stad” gefietst. Ze zou het kleine dorp voor het eerst een paar dagen verlaten. Tim had haar de afgelopen maanden veel verhalen verteld over “ De Grote Stad” en die wilde ze nu, ondanks Moeders woorden, zelf ontdekken. Het zouden zonnige dagen worden en hoewel het nog vroeg op de dag was voelde ze de eerste zweetdruppels al tussen haar rug en rugzak omlaag glijden. Misschien fietste ze iets te enthousiast. Moeder had haar zus gebeld. Tante had nog voor de geboorte van Emma het dorp verlaten voor een plek in “De Grote Stad”. Moeder had haar in al die jaren nooit op durven zoeken. Nadat Moeder haar verontrusting had uitgesproken had ze de hoorn aan Emma gegeven. Gespannen had Emma de hoorn aan genomen. Als Moeder maar niks merkt. Tante had enthousiast gereageerd en stelde allerlei activiteiten voor. Toen Emma dat enthousiasme niet beantwoordde had Tante gezegd:” Ik begrijp het al, ik ben ook jong geweest”. Emma had het bloed naar haar wangen voelen stromen. Emma probeert een glimlach te onderdrukken. Ze recht haar rug en kijkt nog een keer om zich heen. In de verte ziet ze een bekende figuur. Haar binnenste begint te gloeien en de spieren in haar wangen trekken haar mondhoeken onbeheersbaar omhoog. Met een grote glimlach valt ze in de armen van Tim.