De laatste keer dat ik me onnoemelijk gelukkig voelde, was toen mijn vriend me verraste met een nachtje in een wellnesshotel. We gingen een weekje naar Duitsland, om nog even samen te zijn voor alle drukte weer zou beginnen. Op donderdag stond het kasteel van Mad King Ludwig gepland. Beter bekend als het kasteel van Doornroosje. We moesten woensdag rond 15u in een museum zijn om onze kaartjes op te halen, omdat het daar heel druk kon zijn. Helaas was het weer slechter dan verwacht en zei mijn vriend plots dat we onze plannen wat zouden moeten aanpassen. Ik was er echter heel erg op gebrand dat we woensdag in dat museum moesten zijn. Wijzigingen waren dus moeilijk. In de auto, na een nieuwe regenbui, zei hij dat we helemaal niet naar een museum hoefden. Dat had hij verzonnen om me te kunnen verrassen met het hotel. Het museum was dus het hotel. Mijn reactie was: wat? Hoe komen we dan aan onze tickets? Uiteindelijk bleek dat het inderdaad een stormloop was aan het kasteel, dus een op voorhand gekocht ticket was toch wel handig geweest. Toen het ook nog eens begon te stortregenen leek onze trip helemaal in het water gevallen. Gelukkig was er toen het hotel! We kregen een badjas op de kamer en slippers om naar de wellnessvoorzieningen te lopen. Ik voelde me zoals Julia Roberts in Eat, pray, love. Zalig! We hebben alles uit die dag proberen halen door lang te zwemmen en s' avonds nog even te genieten van een cocktail in de bar met live pianist. Na die overnachting zijn we maar naar huis gegaan, want niets kon aan die dag tippen.