Leuke uitdaging vond ik dit zeg. Het was heel zwaar, maar het is gelukt. Ben benieuwd of de gevoelens overkomen. Hier is mijn stuk: Kort maar krachtig Zij is daar plots, Nirwana is haar naam. Ik wil niks van haar, als pril lid is zij maar raar. Half jaar ging voorbij, wij uit op straat, waar koud wit ‘goud’ ligt, wit rond goud knalt plots op haar gok, haar gok wordt rood. Ik aanschouw haar, zij huilt. Nul hulp vindt plaats, zij loopt naar haar slaaphok. Uur is nu voorbij, ga toch maar langs bij haar, dit is toch hard. Ik vind troost prima voor haar, zij ontvangt zo hulp van mij. Zij huilt nog, maar stopt toch door mijn troost. Zij start haar CD, dat mooi klinkt. Ik sta nu, zij ook, zij start haar dans, ik hou haar vast, dans nu ook…kalm. CD stopt, haar slaaphok is plots stil. Kalm gaat haar dans toch door, ik dans ook door. Half minuut is voorbij als haar dans stopt, ik stop ook. Ik kijk naar haar, zij kijkt naar mij, als in slow-motion kus ik haar, zij kust mij ook. Spontaan, vurig, dit is zo fijn, haar naam vult aan, paradijs is dit. Maand is voorbij, woon nu autonoom. Ik zuip alcohol, ik huil nu, maar nul hulp. Niks krijg ik door mijn strot. Paradijs was zij, maar was haar kwijt. Ik gaf mijn hart aan haar. Mijn vlam was groot, ik wou acuut haar prins zijn, hou van jou sprak ik dikwijls uit, maar was voor haar bizar haastig. Lig languit, ik huil hard, paradijs is voor altijd kwijt nu.