wekelijkse schrijfopdracht 111

Fenna, je komt hier interessant binnenstappen met een verhaal over een schuchter meisje dat haar omgeving nauwlettend observeert en bevroren in zich opneemt, maar moeilijk contact maakt. Een glimlach en een praatje doen haar ontdooien. Wat een glimlach al niet vermag. Je presentatie heeft naar mijn idee een hoog poëtische potentie, alleen komt het nog niet goed uit de verf. Sommige zinnen zijn te lang en omschrijven te veel. Dichten is veel zeggen met weinig woorden, maar wel met de juiste. Kortom, het kan veel korter en krachtiger. Een voorbeeld, Muurbloem Ze staat tegen de muur cola in haar hand je ziet haar amper zij jou ongetwijfeld ‘Ze ziet en hoort alles’ is te dwingend en werk hier averechts. ‘twee maal ‘misschien’ zou ik ook niet gebruiken. Het zaait onnodig twijfel. Je laatste zin ‘Als een bloem die zijn bladeren opent bij de eerste zonnestralen.’ vind ik fantastisch. Probeer het nog eens?!

Geweldig, Fenna. Een verhaal en gedicht ineen. Wat Dos zegt klopt. Gedichten zijn taalverdichting. Toch zie je veel variatie in gedichten. Vond je het een plezierige werkwijze?

Beste Dos Wijnhof en Odile Schmidt, Heel erg bedankt voor de tips! :) Een valkuil van mij is dat ik soms te lange zinnen maak. Weten jullie hoe ik dit beter aan kan pakken en kortere zinnen kan maken. Ik vind het wel een fijne werkwijze :)

Lange zinnen, korte zinnen. Wissel ze af en je krijgt een spannende tekst. Vorig jaar bij de Turing gedichtenwedstrijd won iemand met lange zinnen. Het gaat erom dat je zinnen een beeld neerzetten dat treffend is. Met details en goed geobserveerd. Ga eerst observeren. Wat valt je op? Wat is treffend aan wat je meemaakt? En als je gedichten leuk vindt, koop dan eens een bloemlezing. Daar staan gedichten in van veel verschillende mensen. Wat spreekt jou aan en waarom? Wat leer je daarvan? Observeren en lezen, daar groei je van.

Dankjewel voor de tip! :)