Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#111 - Twee slakken en een kreeft uit de rivier

Er lopen twee slakken in de tuin Dag slak dag slak roept ze en ze aait teder over de huisjes De kleinste met de geelbruine strepen pakt ze op Is de slak thuis vraag ik Ze steekt haar vinger in de open deur Nee slak is weg Ze zwaait Ze ziet een rivierkreeft Met haar vinger wijst ze 'Beessie' Ze pakt mijn hand want ze wil samen Ik aarzel Mijn ogen zijn gericht op de dreigende scharen Ze zwaait niet De dag daarna losse poten overal verspreid ze deinst terug en kijkt me vragend aan Had dit beessie een eerlijke kans of was ze de projectie van mijn angst, vraag ik mezelf Zij vraagt niets en kijkt toe hoe ik de resten oppak niet met de blote hand maar met papier dag kreeft uit de rivier

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, begrijp ik het goed?maakt een schijtlijster hier een pedagogisch-didactische blunder? Zo ja, wel goed weergegeven. De wijngaardslakken in mijn tuin -het zijn er nogalwat- heb ik namen gegeven. Met watervaste viltstift op hun huisje, met het jaartal van registratie. Zo kan het voorkomen dat ik uit de tuin kom en tegen mijn vrouw zeg: 'Carla zit in de beukenboom, hij houdt zijn zomerslaap'. Of: 'Kees is tussen de messen van de grasmaaier terecht gekomen. Ik kon er echt niks aan doen, zij heeft niet geleden.'

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is zowel gedicht als verhaal geworden, mooi rond. Vond je deze werkwijze fijn? Kreeg je inspiratie door het freewriten?
Odile, dank voor je positieve reactie. Ik vond deze werkwijze plezierig, maar ik zou het nog eens opnieuw moeten uitproberen in een andere, liefst lege, ruimte. Nu zat ik op een warme zomeravond in de tuin met op tafel een slakkenhuis, waardoor een recente situatie als het ware in mijn schoot werd geworpen en het een verhalend gedicht werd.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, begrijp ik het goed?maakt een schijtlijster hier een pedagogisch-didactische blunder? Zo ja, wel goed weergegeven. De wijngaardslakken in mijn tuin -het zijn er nogalwat- heb ik namen gegeven. Met watervaste viltstift op hun huisje, met het jaartal van registratie. Zo kan het voorkomen dat ik uit de tuin kom en tegen mijn vrouw zeg: 'Carla zit in de beukenboom, hij houdt zijn zomerslaap'. Of: 'Kees is tussen de messen van de grasmaaier terecht gekomen. Ik kon er echt niks aan doen, zij heeft niet geleden.'
Dos, grote glimlach om je reactie. En ja, een pedagogische blunder door niet onbevooroordeeld en niet enthousiast naar de rivierkreeft te lopen. Ik vind ze eng, naar ze hoeven het daarom niet te zijn.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, voor mij spreekt uit je gedicht ten eerste liefde voor je kleindochter. Na het lieflijke, het samen ontdekken, las je een wrede passage in: losse poten overal verspreid Het is deze (realistische, levensechte) tegenstelling die maakt dat ik je gedicht zo waardeer.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, voor mij spreekt uit je gedicht ten eerste liefde voor je kleindochter. Na het lieflijke, het samen ontdekken, las je een wrede passage in: losse poten overal verspreid Het is deze (realistische, levensechte) tegenstelling die maakt dat ik je gedicht zo waardeer.
Mili, ik voel me vereerd door je reactie. En ja, ik houd van tegenstellingen. Geen licht zonder duister.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat mooi! En zo een apart onderwerp, ik zou er nooit opgekomen zijn.
Dank je wel, Joke. Het onderwerp is uit het leven gegrepen. Zoiets verzin je niet. ;-)

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die losse poten, de dag erna. Overal verspreid. Die blijven mij intrigeren. Heel goed om die kleine vingertjes uit de buurt van die scharen te houden (en de grote vingertjes ook) :)