Hoewel ik zelf geen sportfan ben, niet aan de buis gekluisterd zit en vol verwachting naar jullie doorgetrainde lichamen kijk, heb ik wel bewondering voor jullie. Al dat trainen, zweten, pijn lijden, knokken en afzien. Wat een ongelofelijk doorzettingsvermogen. Jarenlang naar dit punt toewerken. Dan eindelijk de prestaties meten. Competitie. En misschien die felbegeerde gouden plak binnenhalen. Het moet ongeveer hetzelfde gevoel zijn als je eerste boek uitgeven, dus misschien hebben we meer gemeen dan zo op het eerste oog lijkt, ook al ben ik een hark in sporten. Ik train op SOL, zweet achter mijn toetsenbord, lijd pijn als mijn verhaaltjes niet gelezen worden. En ik knok al jaren met mijn manuscript, zie af als ik weer moet schrappen maar ga steeds vol goede moed verder. Dus zien jullie dat dit ook topsport is? Wel op een bureaustoel moet ik toegeven, wat niet wil zeggen dat ik helemaal niet beweeg. Zwemmen hoort bij mij favorieten. Eén keer per week ga ik baantjes trekken met mijn vriendin, dan kletsen we meteen bij, zo is het uur sneller om en kunnen we koffie drinken. Ik wil jullie een hart onder de riem steken. In mijn ogen is iedereen een kampioen of je nu een medaille wint of niet. Jullie horen bij de besten. Zelfs die muts die plat op haar rug in het zwembad belandde, ik kwam niet meer bij. Het zou mij kunnen overkomen. Veel succes! Zomaar iemand.