Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#107 - Waarom een atleet geen dromer mag zijn

Plots zag het in die zaal zwart voor mijn ogen. De luchtvochtigheid had mij van een goede nachtrust weerhouden. Weet u, ik slaap aan het thuisfront zelfs met een hoofdtelefoon, zoeen die door tuiniers gebruikt wordt. O, ik ben een gevoelig en vreemd man, en mocht ik geen goed schermer zijn, zou ik in dit tijdschrift vast en zeker niet aan bod komen. Niet voor niets koos ik voor het schermen, want het is een zenuwslopende sport, waarbij de schermer mentaal sterk moet zijn. Klinkt tegenstrijdig denkt u. U zegt: 'Dat kan toch niet, u geeft hier toch blijk van weinig stabiliteit meneer.' Welnu, als sabelschermer moet je vanaf de 'en garde' inderdaad vliegensvlug in de aanval trekken en de ander raken. Ook kun je de aanval van de ander pareren en in de tegenaanval gaan. Je kunt zelfs allerlei dingen doen in het schermen die de kijker niet verwacht, zoals na een punt te gaan schreeuwen. Ja, wij schreeuwen soms om de lol de ziel uit ons lijf en als wij onze helm naar boven schuiven ziet u soms een klein en geniepig glimlachje op ons gezicht. Ja, wij die het boegbeeld van mentale sterkte horen te zijn, schreeuwen er graag op los, al dan niet om onterecht ons punt te claimen. Maar ik zeg jullie, we doen het omdat we een vijs mankeren. (komt op dreef) Ziet u immers hoe onstabiel ik ben? Ik, die toch tot in de kwartfinale ben geraakt, neem een nobele sport op de hak, een sport die teruggaat […] (opgebrand) Ach, u had mij nooit naar Rio mogen sturen... niet voorbij de eerste ronde [...] Ik ben tevens een zwakkeling want ik durf niet naar Copa Cabana te gaan terwijl m'n collega atleten toch steeds aan mijn mouw trekken om erheen te gaan. Hoe moet ik hen mijn angst beschrijven bij het idee mijn droombeeld van de Copa Cabana door de werkelijkheid zelve aan diggelen te zien slaan? In die werkelijkheid is het een strand, een strand als in Blankenberge. Van de Copa Cabana blijf ik liever weg, want in Europa spreekt men er steeds over in dagdromen, waardoor het mij als iets bovenwerkelijks is komen toe te schijnen. Mijn tweede droom sla ik liever niet aan diggelen. M'n eerste droom, de beste schermer ter wereld te worden, is inmiddels voorbij. Droom? Drie keer het woord droom in één alinea? Atleten dromen niet, zij werken naar hun top toe.

Rol

  • Anoniem
Hallo ThomasGeoffroy, Heerlijk hoe deze sporter zowel zichzelf als zijn sport op de hak neemt. Hoe hij de draak steekt met zijn eigen instabiliteit en schrijfkwaliteiten. Na zijn debacle op de mat, durft hij zelfs niet naar Copa Cabana om daar nog een droom aan flarden te laten gaan. Zijn boodschap voor de lezer? Die ontgaat mij. Misschien kan de schermer mij de clou van de laatste zin verklappen? Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Jan. Goed opgemerkt, bedankt. @Corrie De moraal is: Dat je om een goed atleet te zijn geen groot dromer mag zijn maar een groot werker. Klinkt logisch, maar sommige mensen zullen er wel anders over denken, romantischer. Ze bekijken de reportages waarin de legendes besproken worden en dwepen met hun genialiteit. Wat we niet zien is het harde werk achter de schermen. In dit verhaaltje steek ik inderdaad de draak met dat 'schreeuwen' (dit is mij woensdagavond zo opgevallen dat ik het niet ongebruikt kon laten gaan) en natuurlijk met mijzelf, want zelfspot vind ik heel belangrijk. @Blavatski Dankt u! Ik geloof van wel. ;) Ik heb u verleden week een bericht gestuurd. Dit zou in uw mailbox ofzo moeten zitten.