Wekelijkse schrijfopdracht #106 De goocheltruc

Zo zoet als een watermeloen kan zijn in de maand augustus, zo smaakloos kan hij zijn aan het begin van de zomer, net het gedrag van mijn oma, als ze niet zo gemeen en lief tegelijkertijd kon zijn had ik niet aan deze vergelijking gedacht, terwijl ik dat dacht keek ze even mijn kant op en lachte, nadat ze een van haar geliefde goocheltrucs uithaalde, waar niemand in geloofde behalve de kleinkinderen, pakte ze haar grote tas om de cadeaus uit te delen, zonder dat aan te kondigen gooide ze deze naar ieder van ons, omdat de ronde bal, wat mijn cadeau moest voorstellen zo zwaar was, moest ze mijne laten overhandigen, naargelang iedereen zijn cadeau had gekregen wilde ik mijne uitpakken, want ik was razend nieuwsgierig wat ze nu weer voor gekkigheid gaf, voordat ik dat deed voelde ik eraan, de ronde harde vorm was glad en toen ik er op klopte klonk deze wat hol, er ging een lampje branden en ik trok het papier eraf, de fel groene kleur staf af tegen het zilveren inpak papier, en ik keek haar aan, maar ze keek mij al lachend aan, 'zo zoet als watermeloen he', en zo wist ik, haar goocheltrucs waren geen grap.