De kletsende pijpenstelen proberen in het terrashout te dringen. Grijze plassen naast onze lome ligzetels. Ik zucht diep, adem nog eens in en blaas mijn warme adem uit. Ik laat een wasem op de raam achter. Met mijn mollige vinger teken ik een kinderlijke bloem. 'Ha!' roep ik luid tegen mezelf en... ja... tegen wie?  'daar dromen jullie niet van... Zo'n zielige zompige zomer.' Ik draai me een kwart naar het andere raam met zicht op 'onze' straat. Losstaande huizen met kleinburgerlijke tuintjes. Middelgrote wagens op de oprit. Bij ons een 'automatiek'! Paps vindt het de allerbeste uitvinding ooit. "Geen krampen meer in de file!" zingt hij 's avonds aan tafel. Dan grijnst hij breed en begint een 'tafeldansje' Doet alsof hij in de wagen zit en zet de virtuele Passat in 1ste, 2de en 3de... 'NOOIT MEER SCHAKELEN' En dan zijn wijsvinger 'NO NO NO!'... Idioot! Daar komen ze, mijn duffe buurmeisjes! Ik duik weg, zodat ik hen stiekem kan bespieden. Met hun stomme regenlaarsjes - in het roze godbetert! Allebei dragen ze een regenjasje van 'Hello Kitty'... Djiezus! Ondanks alle regendruppels schateren ze het uit en rennen naar ... Tsja, naar waar? Natuurlijk ben ik wéér niet uitgenodigd. Hmmm. Waarschijnlijk spurten ze naar een binnenspeeltuin (veel lawaai!) of de bioscoop in het dorp (truttige tranenfilm). Perfect regenweer om wat muziek te beluisteren. Ik grinnik boosaardig... Zoek 'Savoy Brown  - I'm tired' en laat de luidsprekers loeien. Ik wieg melancholisch mee. Mams komt dadelijk binnen en zal me weer meewarig aankijken. 'Zusje, je bent véél te jong voor deze depressieve muziek. Zet toch iets vrolijks op.' Dan kijk ik haar staalhard aan. 'Mama, deze muziek laat alle leeftijden huilen...' Dan zal ze een traan wegpinken... Nét goed! Daar komt ze binnen. "Hey lieverdje, ik duw je rolstoel wel naar de keuken. Kom!"