Terwijl ik van de boot afloop voel ik het direct weer gebeuren. Alle stress glijdt van me af en maakt plaats voor een gevoel van rust. De warmte van de prachtige zomerdag voelt heerlijk en de zonnestralen maken me vrolijker dan ik al ben. Ik besluit naar het dorp te lopen, iets wat ik vaker doe als ik extra wil genieten van al het moois dat het eiland me te bieden heeft. De bussen volgepropt met dagjesmensen en gehaaste toeristen rijden me voorbij en laten daarna de onmiskenbare stilte achter waar ik zo van hou. Terwijl ik het pad over de dijk bewandel haal ik een paar keer diep adem. De zeelucht doet me keer op keer weer zo goed, beter dan ik altijd kan onthouden. Na de dijk volgt het prachtige pad omringd met riet. Eenden kwaken, vogels vliegen laag over en in de verte lijkt de rode vuurtoren mooier af te steken dan anders tegen de strakblauwe lucht. Terwijl ik het dorp nader laat ook het bos zich steeds meer zien. Het bos dat nu zo prachtig groen is, maar straks in de herfst straalt in het rood en oranje. Ik loop het weiland met zonnebloemen rustig voorbij en sla rechtsaf naar het dorp. Eenmaal in de straten van het dorp kom ik bekenden tegen en groet ze. Via de supermarkt loop ik langs de nieuwbouw huizen, vlakbij slaat de kerktoren drie keer. Ik sla linksaf en kijk tevreden om me heen. De oude vrouw van nummer 41 zit op haar vertrouwde plek achter het raam, ze zwaait en ik zwaai terug. Ik pak mijn huissleutels uit mijn tas en loop het pad naar de voordeur op. Als ik de deur achter me sluit voel ik me gelukkig. Ik ben thuis.