De woorden komen niet meer binnen. Alsof mijn hersenen zijn gestopt met verwerken. Ik duw mijn man tegen zijn schouder. ‘Wat?’ ‘Wil je me, nou ja. Ik voel me zo gespannen’. ‘Ik lag te slapen!’ ‘En?’ ‘Nu niet meer’. Hij schuift het deken naar beneden. ‘Wat staat er tegenover?’ ‘Moet er verdomme altijd iets tegenover staan?’ ‘Ja’. ‘Probeer het maar’. Ik begin te ontspannen. Opnieuw probeer ik te lezen. ‘Echt? Je gaat liggen lezen? Je bent gek! Wist je dat?’ ‘Stop met praten’. ‘Maar je kunt er toch gewoon van genieten?’ ‘Ja! Het lukt me niet. Lezen. Ik wil gewoon lezen’. Ik begin te zweten. Met een zwaai slingert het boek door de ruimte. ‘Vind je het lekker, schatje?’ ‘Ja. Echt! Heerlijk! Laat me met rust, ik ga nu slapen’.