Je bent mijn wereld, mijn piratenschat, zo vele malen waardevoller dan je beseft mijn lieve zoon. Ik hou van jou! Je hebt je vaste plaats veroverd in ons hart vanaf het moment dat we wisten dat we jou zouden verwachten. Toen begon ook onze zoektocht. We kregen een hele nieuwe wereld in zicht; we zouden mama en papa worden, maar dat was in het begin nog heel erg abstract, zoekende door de zeeën van informatie. Ondertussen begon mijn buik langzaam te groeien en mocht ik je eerste schopjes voelen. Schopje voor schopje werd het steeds echter, en groeide ons besef, onze verantwoordelijkheid voor jou leven (je mag best weten dat dat best beangstigend is). Onze liefde groeide mee, en groeit en bloeit nog steeds mijn lieve knul! Ik kon niet verder kijken dan de bevalling, want ik wist totaal niet wat ik daarna moest. Opeens was je hier! Nog geen minuut oud! Oogjes dicht tegen het licht en de plotselinge kou. Toen wist ik het zeker, ik ben jouw mama! En daar ben ik trots op! In de dagen erna leerden we het wondertje kennen dat tussen ons in lag. Weet je, die roze wolk waar mensen het wel eens over hebben bestaat niet. Het is een tornado, een wervelstorm, een dijkdoorbraak, een bosbrand, en bliksem tegelijk (ook al ligt dat voor een deel aan de hormonen en slapeloze nachten); oude gewoonten en lessen worden afgebroken en maken razendsnel plaats voor nieuwe. "Ik ben mama", wat was dat in het begin onwerkelijk, lieve knul. Ik leer jou kennen, en ik leer ook mezelf opnieuw herkennen. Met vallen en opstaan leren we over ouderschap, leven, overleven en genieten. Maar bovenal, onvoorwaardelijke moederliefde. Blijf wie je bent mijn zoon! XXX