#99 kip!

Mmm wat is dat, die geur, ongelooflijk, zo iets lekkers heb ik nog nooit geroken. Wel warm aan de voeten, aangenaam zacht maar glibberig, oei niet uitglijden hier. Ongedurig wip ik van mijn ene voet op de andere, evenwicht bewaren, heel belangrijk! Oke, ik sta stabiel, klaar om te proeven. Snel glijd mijn tong naar buiten en ik zuig het overheerlijke vet op. Het is kip! Deze overheerlijke berg is kip, wat een feestmaal. Ik wrijf tevreden in mijn handen, en nog eens, oh dit is zo heerlijk. Nee nee, niet doen. Ik kan nog net een grote hand ontwijken die me van deze heerlijke kippenberg wil verjagen. Even een omweg maken, hier kan ik wel even wachten tot het weer veilig is. Mijn voeten zakken weg in een donker bos weerbarstige touwen. Net als ik weer wil opstijgen voor mijn volgend hapje hoor ik iemand roepen. ‘Mam, maaaaaaam’, gaat het wel? Een barstende koppijn haalt me terug naar de eettafel waar Anna me met grote ogen zit aan te staren. ‘Ja het gaat wel’ ik staar naar de vlieg die op de rand van mijn bord zit te likkebaarden. De laatste weken voor de vakante beginnen serieus door te wegen, veel te moe. Met een zucht neem ik een hap van mijn kip, de vlieg zoemt nijdig rond mijn hoofd.