De rechthoek lijkt tegenwoordig alwetend te zijn. Ik ben in een tuin vol met dieren, dieren die hier, volgens mij, niet horen te zijn. Bij de ingang van de tuin stopt iedereen een rechthoekig en dun ding in een rechthoekig apparaat. Na een aantal seconden is het schijnbaar goed. De mensen lopen door een rechthoekige ingang, nadat ze een rechthoekig, papierachtig kaartje, voor een soort hek houden. Het kaartje zorgt ervoor dat het hek piept, na het piepen gaat het hek open. Sommige mensen worden dan weer aangehouden door mensen in donkerblauwe pakken. Het kaartje lijkt te veroorzaken dat een rechthoekig ding nogmaals piept. Na de piep mogen de mensen verder de tuin in lopen. In het begin van de tuin, aan de rechterkant, staan pinguïns (die een rechthoekige vijver hebben om in te zwemmen). Zodra de pinguïns in beeld komen, beginnen de mensen in tassen en broekzakken te graaien op zoek naar weer een ander rechthoekig ding, daarmee richten ze op de pinguïns. De pinguïns worden niet doodgeschoten, nadat ze hebben gericht, gaan ze allemaal op het rechthoekige ding staan drukken met hun vingers. Het lijkt erop dat dezelfde procedure bij andere dieren opnieuw wordt uitgevoerd. Er komt een meisje naar me toe, ze richt een rechthoekig ding op mij. Ze roept: 'Even lachen! Cheese!'. Ik lach even en zeg cheese. Over een kwartier is er een afbeelding van mij gemaakt, en die kan ik kopen met een pinpas want contant geld is gevaarlijk. Het maakt me nieuwsgierig en ik besluit te wachten. Er staan rechthoekige banken van ijzerachtig materiaal waar mensen op gaan zitten, om naar rechthoeken van verschillende formaten te kijken. Daar ga ik ook zitten. Na een bepaalde tijd zwaait het meisje naar mij. Ze heeft een rechthoekig stuk papier vast. Verrek! Er staat een meer dan accurate afbeelding van mij op. Ik vertel haar dat ze een begenadigd schilder is. Jammer genoeg heeft het meisje geen tijd om me uit te leggen welke techniek ze gebruikt.