Een groot oog met daaromheen een geschubde huid keek door Dinie’s slaapkamerraam. Dinie verstopte zich onder het bed. Wakker worden ging nog niet, gillen wel, lang hard en hoog. Alsof ze het monster daarmee een erge hoofdpijn wilde bezorgen. Ze maakte Dora wakker en samen renden ze naar beneden. Het leek alsof er geen treden waren, zo vlug ging Dinie omlaag. Ze moesten zich ergens anders verstoppen. Waar het monster hen niet zag. De computerkamer! Daar waren geen ramen. Samen met Dora verstopte Dinie zich in de ruimte onder het bureau. Dinie glimlachte opgelucht en keek voorzichtig boven het bureau uit. De kop van het monster verscheen in de deuropening. Grijnzend, het had hen te pakken. Dinie gilde en voelde dat Dora aan haar arm schudde. Ze werd wakker. Haar zusje stond naast haar bed. Ze had een rol wc-papier in haar hand. ‘Kom.’ Dinie maakte een bal van de prop wc-papier en spoelde het door de wc. Weg met de nare droom! ‘Beter?’, vroeg Dora. Dinie knikte. De volgende avond sliep Dinie om tien uur. Ze droomde. Mama was in de droom en stond met de rug naar haar toe. Dinie kon haar gezicht niet zien. Het enige wat ze wilde was dat mama zich omdraaide. Ze trok aan mama’s nachtjapon. Maar mama luisterde niet. Nog een keer en nog eens. En toen draaide mama zich om. Kwade ogen onder boosaardige wenkbrauwen. Een zwartgeblakerde neus en daaronder een donker gat. Dinie stoof weg. Ze wilde wakker worden en rende naar de wc. Haar ogen zochten naar wc-papier. Maar het enige wat ze zag waren de lichtbruine kartonnetjes die rond de pot lagen, als geraamtes waar het vlees al vanaf gegeten is. Zwartgeblakerde vingers klemden zich om de badkamerdeur. En toen ging het door Dinie heen. Het wc-papier was op!