Hij knoopt zijn stropdas los, gooit zijn werktelefoon in de la en reikt achter een tweetal erotisch getinte tijdschriften naar de IPhone voor privégebruik. Eerst de mailtjes, voordat hij de Sociale Media doorneemt. Zijn aandacht wordt meteen geprikkeld door een aantal mails met hetzelfde onderwerp. ‘Moria’, zeker een buitenlands woord. Vast spam. De nieuwsgierigheid wint. Geachte mijnheer de President, Wie zijn in uw ogen dom, de zotten of de wijzen? Zijn de zotten dom omdat ze hun mond niet houden? De zot zegt wat hij denkt, zonder nadenken. Wanneer de woorden zijn mond verlaten hebben is er geen tijd meer om ze terug te vangen. Open en bloot staat hij te kijk, de zot. Laten we het over de wijzen hebben. Zij denken na. Bieden hun woorden aan, perfect balancerend tussen goed en kwaad. Wie is het goed en wie is het kwaad? Waartegen strijdt u, mijnheer de President? Hoe regeert u over een land, mijnheer de President, waarin u de zotten vindt door achterom te kijken en de wijzen tegenover u staan? Hoogachtend, Moria De tissues scheuren, wanneer hij ze te snel uit de doos trekt. Er blijven een paar witte vezels kleven op de vlezige huid tussen zijn neus en bovenlip. Hij rukt aan zijn overhemd om meer lucht te krijgen. De twee gesneuvelde knoopjes blijven onopgemerkt. De naam ‘Moria’ in Google levert verschillende resultaten op. Zijn ogen vliegen over de letters, terwijl hij haastig naar beneden scrolt, maar zijn hoofd blijft leeg. Waar hij nu behoefte aan heeft is aan een stevige borrel en een zachte vrouwenborst. ‘Controleer Moria en vernietig het,’ schreeuwt hij in zijn telefoon tegen zijn Minister van Veiligheid. Opgelucht zakt hij in de kussens van zijn kingsize bed en reikt naar de la voor een tijdschrift.