Het was op onze trip in Amerika dat we in onze auto door de bossen reden. Het was een bos voor toeristen waar dieren vrij rond mochten lopen. We hadden nog niets gezien, het zand van het zandweggetje stoof achter ons op. De radio stond heel zacht omdat we de dieren niet bang wilden maken. We reden nog een kwartier voordat we eindelijk iets tegen kwamen, we stonden versteld van hetgeen wat we zagen. Een jonge beer stond midden op de weg. Om het niet te laten schrikken trapte ik langzaam op de rem en kwamen we langzaam tot stilstand. De beer leek niet onder indruk te zijn van ons. Mijn vrouw keek me met een zweterig voorhoofd aan, toen ik dat zag, grinnikte ik. Ondanks dat het een park voor toeristen was, was het toch best spannend. Ik reek uit naar het dashboardkastje om de camera er uit te halen. Ik greep naar de deurklink, maar mijn vrouw hield me tegen. ‘Ben je gek?’ zei ze. ‘Het komt heus wel goed, hij gaat me niks doen.’ Ik stapte uit en ging voor de auto staan. De beer keek op, richting mij. Ik had de camera aangezet en voor me gehouden. Ik keek door het schermpje naar hoe de beer de lens in keek. Nu brak het zweet me toch wel een beetje uit. Snel probeerde ik het beeld goed in te stellen. De beer zette een stap richting mij. Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd af. Toen ik mijn hand daarna voor het schermpje hield om het goed te kunnen zien drukte ik op de knop. Ik hoorde het geluidje van de camera. De beer was ondertussen al een stuk dichterbij gekomen. Snel haastte ik terug naar de auto, waar mijn vrouw met grote ogen naar de beer keek. ‘Pff, dat ging net goed. Nu wachten totdat hij weggaat', zei ik.