#93 Leeg

Bij de tweede keer lezen, kwam het ritme van het woord 'leeg' pas bij mij binnen. De eerste keer vond ik het maar warrig (wat trouwens mooi bij het verhaal past, al is dat waarschijnlijk niet je bedoeling). Zou de leegte ook ondersteund kunnen worden door harde returns en witregels? Zodat het fragmentarische van de geest van HP ook visueel wordt?

Goed idee! Ik ga het aanpassen.

Dag E.v.I. een bevremende aanpak/schrijfstijl, maar het is een mooi verhaal over een moeilijk onderwerp. :o

Ik moest er aan denken toen ik het gedicht las. Voor mij is een tekst niet iets wat visueel te maken is. Ik speel graag met klanken en betekenissen van woorden. Het gaat mij om de simpelheid en de kortheid van 'leeg'. Ik heb geprobeerd het toch visueel te maken. Klopt dit een beetje? Leeg Een klop op de deur. Ik vergeet het weer. Nog een keer. 'Meneer de Bruin, er is bezoek voor u,' zegt een vrouw. Achter haar staat een jongen. Hij heeft zijn pet schuin op zijn hoofd. Zijn ogen hebben dezelfde kleur als de ogen die ik elke dag in de spiegel zie. Leeg. De jongen stapt mijn kamer binnen. Waarom doet hij dat zonder te vragen? Annie zou het nooit hebben gedaan zonder te vragen. 'Wat doe jij hier?,' vraag ik. De jongen loopt de kleine keuken in. Hij begint spullen te pakken. Weer zonder te vragen. Ik sta op uit mijn stoel. 'Wie ben jij? En waar is Annie?' De jongen gaat onverstoorbaar door. Hij haalt gevulde koeken uit het kastje. 'Ik ben Leon, je kleinzoon. Ik kom je helpen,' zegt hij. Rinkelend doet hij twee kopjes op schoteltjes. Leon, denk ik. Leeg. Ik weet het niet. 'Ik ken jou niet. Waar is Annie? Ik wil dat ze terugkomt.' Er staat weer een vreemde in mijn huis. Waarom laten de zusters altijd vreemden toe in mijn huis? Leeg. De vreemde gaat tegenover mij op de bank zitten. 'Wil je een koekje?,' vraagt hij. Ik wil geen koekje. Ik wil dat de vreemde weggaat. De vreemde zet de koekjes weer op tafel. 'Waar is Annie?' Misschien weet hij waar ze is. De jongen zet zijn pet recht. 'Oma is overleden, twee jaar geleden.' Annie dood. Nee, Annie is niet dood. Leeg. 'Waar is Annie?' De jongen zucht. Wat doet hij hier? Hij loopt naar de keukentafel. Hij gaat zitten en begint te schrijven in het boek. Leeg. 'Waar is dit jaar, ik ken het niet. Gisteren heerst, in alle dagen.' De jongen kijkt op. 'Wat zei je opa?,' vraagt de vreemde. Leeg.

Input op het visuele: neem de ruimte! Dat geeft óók ritme. Bijvoorbeeld: [ ..] Leon, denk ik. Leeg Ik weet het niet. 'Ik ken jou niet. Waar is Annie? Ik wil dat ze terugkomt." Er staat weer een vreemde in mijn huis. Waarom laten de zusters altijd vreemden toe in mijn huis? Leeg De vreemde ... et cetera

Ik heb hem door denk ik.

Ik vond het vele leeg juist wel mooi. Zo kun je maar weer zien hoe verschillende mensen verhalen lezen. Je geeft heel duidelijk weer wat er aan de hand is.

Dankjewel voor het compliment!

Ach wat triest is dat toch, de wereld van de dementie, voor alle betrokkenen. Een kleinzoon die de moeite neemt om opa op te zoeken zonder dat hij zich beseft welke angst hij hiermee veroorzaakt. Knap geschreven vanuit het hoofd van opa.

Dankjewel!

Ik sluit me aan bij de al geuite complimenten. Het gebruik van 'Leeg' kan wel op beide manieren, denk ik. Los neerzetten geeft ritme maar ook wel veel aandacht. Het woordje 'weer' uit: "Er staat weer een vreemde in mijn huis." betekent dat hij zijn kleinzoon opnieuw voor een vreemde aanziet? Dus anders dan toen hij binnenkwam? Of is het 'de zoveelste'? Wat zou betekenen dat hij toch wat onthoudt.

Ja! Deze vind ik ook heel mooi. Dat je iedere keer schrijft over 'de vreemde', dat past heel erg in het verhaal. Knap bedacht.

Bedankt.