Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#91 - Gevoel bij de lente

Je moet je eigen leegte vullen Je moet je eigen leegte vullen met bestaan Alsof ik nooit ben weggeweest Je moet je wensen aan mijn bomen hangen Ik kan je uit de verte niet verstaan Je moet je vrouwen niet bevruchten Er is geen haast die daar om vraagt Je moet je wassen in je onschuld Om opnieuw uit vruchtvlees te ontstaan Daarginds komt lucht al aangelopen Als een landschap dat ons niet ontgaat En vanuit de verte klaart het langzaam in ons op © Alex Gentjens

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Alex, Ik heb hier niet direct een lenteachtig gevoel bij, maar dat kan aan mij liggen. Een lucht die komt aanlopen geeft mij een heel raar beeld. Er "moet" ook nogal wat in jouw gedicht ;) . Ik begrijp het niet zo goed allemaal.

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toegegeven: ik heb dit gedicht niet speciaal geschreven naar dit thema. Ik heb het dan ook breed (te breed?) geïnterpreteerd: lente = nieuw leven. Persoonlijk hou ik wel van 'rare beelden'. En ja, dat klopt, er moet veel in dit gedicht...