Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#89- Gone with the wind

 10 april 2016 - 0:13
Gone with the wind. ‘Wait for me!’ Scarlett O’Hara rent de mist in, op zoek naar haar man. Roos rilt, slikt en spert haar ogen wijder open. Het televisiescherm reflecteert het licht op haar witte muren. Vioolmuziek zwelt aan als Scarlett de hoge, brede trap van haar huis oprent. ‘Rhett?’ Roos knippert en dept met haar vinger haar linkerooghoek. Haar rechteroog wordt vochtig. Scarlett kan Rhett niet van haar liefde overtuigen. Hij opent de grote, houten voordeur met gekleurd glas, zet zijn hoed op en verdwijnt met zijn koffer in zijn hand in de sluierende mist. ‘I can’t let him go, I can’t.’ De machteloosheid staat op Scarlett’s gezicht. ‘I can’t think about it now. I will go crazy. I think about it tomorrow.’ Ze sluit de voordeur, sukkelt naar de trap, strekt zich uit op de onderste treden en verbergt haar gezicht in haar armen. Haar lichaam schokt. ‘But I must think about it.’ Tranen laten haar verdriet zien als ze opkijkt, de camera in. ‘Tara! I’ve got to go home.’ Haar gezicht staat hoopvol. ‘I will find a way to get him back. After all tomorrow is an other day.’ Een ingehouden snik ontsnapt haar. Zo onopvallend mogelijk veegt ze met haar mouw de tranen van haar wang. Haar moeder zou hebben meegehuild, haar vader zou hebben gevraagd of het een goede film is, Jara zou haar plagend een sentimentele romanticus hebben genoemd en Peter zou een arm om haar heen hebben geslagen. Ze kijkt haar lege zitkamer rond en haalt haar neus op. Van de salontafel pakt ze een tissue, snuit haar neus en drukt op de afstandsbediening de televisie uit. Maanlicht bestraalt de woonkamer. Ze zakt onderuit op de bank, draait zich op haar buik en omhelst het kussen. Lange halen vertolken haar eenzaamheid aan de stilte.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 0:43
Marietje, Roos gaat voor gaas bij deze klassieker. Slimme keus, maakt elke reactie (van Roos) geloofwaardig :) let wel op je formuleringen, paar dingetjes: 'Er ontsnapt Roos een ingehouden snik.' - een ingehouden snik ontsnapt haar 'Vioolmuziek zwengelt aan' - zwelt aan 'en omhelst het kussen dat haar verdriet smoort.' - en omhelst het kussen om haar verdriet te smoren. (soms heb je meer woorden nodig. Het kan ook korter: 'en smoort haar verdriet in het kussen')

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 1:13
Marietje, Roos gaat voor gaas bij deze klassieker. Slimme keus, maakt elke reactie (van Roos) geloofwaardig :) let wel op je formuleringen, paar dingetjes: 'Er ontsnapt Roos een ingehouden snik.' - een ingehouden snik ontsnapt haar 'Vioolmuziek zwengelt aan' - zwelt aan 'en omhelst het kussen dat haar verdriet smoort.' - en omhelst het kussen om haar verdriet te smoren. (soms heb je meer woorden nodig. Het kan ook korter: 'en smoort haar verdriet in het kussen')
Nachtbraker! :p Bedankt voor je reactie. Twee keer heb je gelijk en de tekst daarom aangepast. :thumbsup: Het laatste dingetje: het omhelzen van haar kussen benadrukt m.i. haar eenzaamheid en ze pakt niet bewust het kussen met het doel om haar verdriet te smoren maar dit doet het kussen wel. Ze is immers helemaal alleen thuis.Gewoonte getrouw 'schaamt' ze zich voor haar tranen en wil deze tijdens de film verbloemen. Als ze beseft dat ze alleen is en zich eenzaam voelt laat ze de tranen de vrije loop. Een goedenacht! :)

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 10:09
Dingen die je ziet of leest kunnen je in je eigen verdriet raken en helpen bij het verwerkingsproces. Mooi geschreven, Marietje.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 10:50
Fijn weer wat van je te lezen Marietje. Mooie dramatische tekst. Lange zinnen maken het nog dramatischer. Graag gelezen!

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 12:48
Dingen die je ziet of leest kunnen je in je eigen verdriet raken en helpen bij het verwerkingsproces. Mooi geschreven, Marietje.
Dank je wel. :) Ik denk dat een ieder (bewust of onbewust) zijn /haar verhaal zoekt in een boek of film.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 12:50
Fijn weer wat van je te lezen Marietje. Mooie dramatische tekst. Lange zinnen maken het nog dramatischer. Graag gelezen!
Bedankt! :) De dansscène van mijn ms slokt meer tijd op dan ik dacht. Bijna klaar! ;)

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 22:04
@Rozenmarietje, Scarlets tekst kan niet stuk. Het is van een ontwapende eenvoud. Kon ik maar zo denken. ;) Ik ben weer eens zo vrij: Je ogen spreiden kan m.i. niet. Wel je benen. [ ... als ze opkijkt de camera in.] Als ze de camera inkijkt? grazy = crazy Voor wat betreft het smorende kussen ben ik het met @janp eens ondanks je strubbelingen. [Zo onopvallend mogelijk veegt ze de tranen van haar wang met haar mouw.] Zo onopvallend mogelijk veegt ze met haar mouw de tranen van haar wang. Melodieuzer? Je was weer eens verrassend. :)

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 april 2016 - 22:58
Oh, Marietje, ik was helemaal mee met het verdriet van Scarlett. Ik heb de film al zo dikwijls bekeken, maar ze blijft me boeien. Prachtscène aan het eind van "tomorrow is another day." Zo'n sterke, eigenwijze vrouw die Scarlett O Hara. Mooi beschreven hoe je opgaat in het verhaal! :o

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2016 - 20:58
Dag Marietje, Ik ga niet meer in op de kleine correcties van Mili. Wat dat kussen betreft, ik begrijp je wel. Het is niet eerst verdriet dat opduikt, gevolgd door het vastpakken van het kussen. Het moet omgekeerd gezien worden, d.w.z. het gaat om het vastgrabbelen van een kussen ter vervanging van iemand die er niet is, waardoor het besef van eenzaamheid groter is dan ooit, gevolg: tranen. Misschien moet je het toch anders schrijven als je bedoeling niet overkomt zoals je wil? (... en omhelst het kussen. Het voelt koud aan en biedt haar niet datgene waar ze nu het meest behoefte aan heeft. Tranen beginnen te druppen en maken donkere plekjes op de stof.) Nu ja, ik zeg maar wat, voor mij hoeft het niet! Tearjerker! Eigenlijk is deze film bekijken het slechtste wat ze kan doen, wat een contrast: Scarlett hoopt op een nieuwe dag en nieuwe mogelijkheden, terwijl bij Roos de tranen eruit springen. Roos weet dus dat zij geen hoop meer moet koesteren... (Roos en Jara? Het staat mij voor dat die namen in je chicklit boek te lezen waren. Je bent er dus nog altijd aan bezig, las hierboven over een vermoeiende dansscene!)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2016 - 23:33
@Rozenmarietje, Scarlets tekst kan niet stuk. Het is van een ontwapende eenvoud. Kon ik maar zo denken. ;) Ik ben weer eens zo vrij: Je ogen spreiden kan m.i. niet. Wel je benen. [ ... als ze opkijkt de camera in.] Als ze de camera inkijkt? grazy = crazy Voor wat betreft het smorende kussen ben ik het met @janp eens ondanks je strubbelingen. [Zo onopvallend mogelijk veegt ze de tranen van haar wang met haar mouw.] Zo onopvallend mogelijk veegt ze met haar mouw de tranen van haar wang. Melodieuzer? Je was weer eens verrassend. :)
:D Schrijf ik een 'net' stukje en dan gebruik ik het woord spreiden. Opensperren wordt het! Tijdens het schrijven heb ik de scene nogmaals bekeken: Scarlett kijkt echt op / omhoog en de camera in. Grazy= stom! :\\ Het kussen: Marlie #9 legt het perfect uit: ik kijk ernaar Jouw zin loopt beter. :thumbsup: Bedankt voor je reactie! Ik hoop je vaker te verrassen. :nod:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2016 - 23:38
Oh, Marietje, ik was helemaal mee met het verdriet van Scarlett. Ik heb de film al zo dikwijls bekeken, maar ze blijft me boeien. Prachtscène aan het eind van "tomorrow is another day." Zo'n sterke, eigenwijze vrouw die Scarlett O Hara. Mooi beschreven hoe je opgaat in het verhaal! :o
De film is een echte klassieker en heeft in mijn jeugd een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Nu ik de film weer heb gezien, blijk ik een aantal beelden/ details onbewust in mijn manuscript te hebben opgenomen. Zoals de grote houten deur en de enorme trap in Roos haar toekomstige huis. Daarom vind ik dit stukje heel goed passen in mijn manuscript. :nod: Bedankt voor je heerlijke reactie! :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 april 2016 - 23:45
Dag Marietje, Ik ga niet meer in op de kleine correcties van Mili. Wat dat kussen betreft, ik begrijp je wel. Het is niet eerst verdriet dat opduikt, gevolgd door het vastpakken van het kussen. Het moet omgekeerd gezien worden, d.w.z. het gaat om het vastgrabbelen van een kussen ter vervanging van iemand die er niet is, waardoor het besef van eenzaamheid groter is dan ooit, gevolg: tranen. Misschien moet je het toch anders schrijven als je bedoeling niet overkomt zoals je wil? (... en omhelst het kussen. Het voelt koud aan en biedt haar niet datgene waar ze nu het meest behoefte aan heeft. Tranen beginnen te druppen en maken donkere plekjes op de stof.) Nu ja, ik zeg maar wat, voor mij hoeft het niet! Tearjerker! Eigenlijk is deze film bekijken het slechtste wat ze kan doen, wat een contrast: Scarlett hoopt op een nieuwe dag en nieuwe mogelijkheden, terwijl bij Roos de tranen eruit springen. Roos weet dus dat zij geen hoop meer moet koesteren... (Roos en Jara? Het staat mij voor dat die namen in je chicklit boek te lezen waren. Je bent er dus nog altijd aan bezig, las hierboven over een vermoeiende dansscene!)
Mbt het kussen heb jij het helemaal begrepen. :nod: Ik buig mezelf erover. Toch is ook Roos een sterke vrouw en vindt ze nieuwe mogelijkheden. ;) Roos en Jara zijn inmiddels meer dan slechts personages uit mijn manuscript. Ze kosten me een hoop tijd maar zijn het zeker waard! :D Bedankt voor je reactie. :thumbsup:

12 april 2016 - 9:24
Hallo Marietje, Een klassieker, lekker melodramatisch verwoord in je tekst. Leuk om gebruik te maken van zo'n bekend stukje film, voor veel mensen herkenbaar en dat is alleen al in de reacties op je tekst terug te lezen. Een mooie overdreven reactie op het kijken van een film, gevoed door oude emoties. Leuk om te lezen. "‘Wait for me!’ Scarlett O’Hara rent de mist in, op zoek naar haar man. Het televisiescherm reflecteert het licht op haar witte muren. Roos rilt, slikt en spert haar ogen wijder open." Natuurlijk weet ik wie je met 'haar' bedoelt voor de witte muren. Als je het woord gebruikt, slaat het terug op iets eraan voorafgaand. Dat is hier Scarlett en die had vast nog geen televisie... Door de laatste twee zinnen om te draaien voorkom je dat probleem. "‘Wait for me!’ Scarlett O’Hara rent de mist in, op zoek naar haar man. Roos rilt, slikt en spert haar ogen wijder open. Het televisiescherm reflecteert het licht op haar witte muren." Schrijfcoach Corrie

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 april 2016 - 20:26
Marietje, Van chicklit schrijfster naar dramaqueen ;). Ik vind het leuk, deze integratie van tv fragment in je verhaal. Ik zat wel een beetje raar te kijken naar het linker- en rechteroog. Weet niet zo goed wat ik me daar bij moet voorstellen. Het linkeroog wordt gedept, het rechteroog wordt vochtig? Graag gelezen.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 april 2016 - 23:34
Marietje, Van chicklit schrijfster naar dramaqueen ;). Ik vind het leuk, deze integratie van tv fragment in je verhaal. Ik zat wel een beetje raar te kijken naar het linker- en rechteroog. Weet niet zo goed wat ik me daar bij moet voorstellen. Het linkeroog wordt gedept, het rechteroog wordt vochtig? Graag gelezen.
Maar wel een oprechte dramaqueen! :p Eigenlijk is het autobiografisch: in die zin dat ik snel emotioneel wordt tijdens een afscheid scene in een film. En dan wil ik niet huilen omdat ik commentaar krijg van mijn drie mannen in huis. Ik dep dan in mijn ooghoek het overtollig traanvocht weg. Roos idem maar het andere oog wordt toch al vochtig. Tranen houd je niet tegen. ;) Roos haar ouders en zus Jara zijn dood en Peter haar beste vriend heeft haar vertrouwen beschaamd. Ze hoeft haar tranen dus niet te verstoppen maar doet het automatisch toch, totdat het besef komt. :crybaby: Bedankt voor je reactie! :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 april 2016 - 23:03
Marietje, ik heb je verhaal verschillende keren gelezen. Heel knap hoe je film en toeschouwer met elkaar verweeft. Maakt me nieuwsgierig naar je manuscript/boek.
:o Dat is een mooi compliment! Dank je wel. :thumbsup: