Schokkend werd ik wakker. Het leek alsof ik nog steeds in de trein zat. Ik draaide me om om op de wekker te kijken en zag dat ik vergeten had het nachtlampje uit te doen. Het was drie uur. Tot mijn verbazing voelde ik nog steeds de schokken. Ik nam me voor om nooit weer zo'n lange treinreis te maken. Geschrokken vloog ik overeind toen ik geschreeuw en gescheur hoorde. Het hele huis leek wel in de trein te zitten. Toen ik omhoogkeek, zag ik het plafond naar beneden komen.