Modderrace wekelijkse schrijfopdracht#88

De kou trekt van mijn tenen op naar mijn verkrampte kontspieren en, hoewel het water absoluut niet zo hoog komt, voel ik een koude rilling tot aan mijn kruin. Nog een paar meter en dan mag ik het water weer uit. Hopelijk kan ik mezelf dan even warm rennen. Helaas dit is niet het geval, 6 modderslootjes achter elkaar. We duiken in de modder en helpen elkaar om weer uit de blubber te komen, nog 5 te gaan. Terwijl ik mijn teamgenootje uit de modder trek zie ik een hond aan de kant naast zijn baasje zitten. De hond zou graag mee willen doen, hij staat te kwispelen en ziet een grote speeltuin voor zich. Ik duik het volgende slootje in en denk aan de hond, die zou zo het water uit kruipen en met plezier weer het volgende slootje in duiken. Ik besluit om de rest van de tocht ook zo te beleven en mij steeds te bedenken hoe de hond deze 12 kilometer zou beleven. Na ongeveer 2 uur bereik ik de finish lachend. Tot mijn verbazing zie ik de hond met zijn baasje ook nu weer staan. Het lijkt of niet alleen ik de hond heb opgemerkt maar hij ook mij. Hij springt tegen mij op en zijn baasje verontschuldigt zich. Ik vertel hem dat dit niet nodig is en dat juist zijn hond mij heeft geholpen om extra plezier te beleven aan mijn dag buiten van de ruwe natuur genieten.