Voor de gelegenheid heb ik de nieuwe kleren aangetrokken die ik vorige week heb gekocht. De meeste mensen beginnen aan een ‘nieuw jaar’ op 1 januari, maar bij mij begint het te kriebelen als het lente is. Nieuw jaar, nieuwe uitdagingen. Ik ben niet het type om te daten, laat staan een blind date. Maar het profiel van Isabella was voorgesteld en had mij aangesproken. Isabella. Achtentwintig lentes jong. Single en spontaan. Houdt van gezelligheid en lekker eten. De locatie was snel bepaald. Haar lievelingsterras lag op het Vrijthof. Wonderbaarlijk genoeg die van mij ook. Toeval? Ik heb mijn eerste biertje al een tijdje op. Zou ze wel komen? Je weet maar nooit met die mensen op zo’n datingsite. Vooruit, mijn foto is ook wat.. bewerkt. Maar wat je soms op televisie zag. Ik kijk op mijn horloge. Ze is veel te laat. Ze komt niet. Zuchtend sta ik op en stop mijn telefoon in mijn broekzak. Ik snuif een zoete geur op. Een donkerharige schoonheid staat voor mij. Dat moet Isabella zijn. ‘Jij bent vast Klaas.’ Een flits van witte tanden. ‘Je ging toch niet weg?’ Ik geef haar een hand en voel mij wat dwaas. Wie geeft een vrouw nou een hand op een date? Oen! Als we gaan zitten vouwt ze haar zijden sjaal op en legt het netjes op de stoel naast haar. ‘Niet op letten, maar deze schoenen zijn eigenlijk gemaakt om in de kast te staan,’ zegt ze met een knipoog als ze haar hoge hakken elegant uittrekt. De serveerster komt onze bestelling opnemen. ‘Een biertje voor mij, enne…’ Isabella schudt haar lange haren naar achter. ‘Goed idee. Doe mij ook maar. Lekker bij zulk warm weer.’ Ik merk dat ik zit te grijnzen. De website had toch gelijk. We passen bij elkaar.