#87 blind date

wekelijkse schrijfopdracht #87: blind date “Gewoon helemaal jouw type,” had Jasper gezegd, “niet zeuren, gáán.” En daar zit ik dan. Maar hoe langer ik hier zit, hoe meer ik me afvraag wat mijn type dan is. Ik zie een mooie man, rustige stappen en grijzende slapen. Ik zie een leuke man, lachende ogen en warrige haren. Ik zie zelfs de onopvallende man, die het terras voorbij kan lopen zonder dat ook maar iemand opkijkt. Ik bekijk ze allemaal. Met genoegen en interesse, zonder meer, want ik mag graag mensen kijken, maar nu ik me door mijn broer heb laten overhalen tot een blind date met een volslagen onbekende, begin ik me toch af te vragen wie mij al die kriebels en vlinders zou kunnen bezorgen waarover je altijd leest. Een stel slentert langs en achter hen blijft mijn blik onwillekeurig hangen op een meisje, of eigenlijk vrouw, die juist van haar fiets stapt. Het bezwerende gebaar van haar handen als ze hem net niet stabiel tegen een paaltje balanceert. Het geluidloos mopperen van haar lippen als slot en sleutels zich niet naar behoren laten temmen. Een moment rust voor ze zich omdraait en naar het terras loopt, ik herken de diepe ademhaling die alles onder controle moet brengen. Even kijkt ze zoekend, maar dan breekt haar gezicht open. Ik verbaas me niet eens als ze op me afstapt en een hand uitsteekt: “Jij moet Caroline zijn. Jasper heeft je exact omschreven. Jullie lijken ook op elkaar.” Hooguit vraag ik me af hoe het kan dat mijn broer mij zoveel beter kent dan ikzelf.