Ondanks het prachtige weer zat Tom met zijn handen in het haar in een stoel voor zich uit te staren. ’s Morgens had hij gehoord dat het bedrijf waar hij werkte de volgende dag de poorten zou sluiten. Zijn collega’s begonnen te schreeuwen toen ze het slechte nieuws hoorden. Tom was naar huis gegaan. Wat had het voor zin om nog te blijven? Daar zit je dan Tom. Geen baan en geen vriendin meer. De vorige week had Petra het uitgemaakt. Haar reden was hem niet duidelijk geworden. ‘Gewoon over en uit,’ had ze gezegd. ‘Het leven is één groot feest,’ mompelde hij. Even later ging er een kraai op de tuintafel zitten. ‘Kom je nog een drama aankondigen, zwartjakker? Sodemieter op.’ Toen hij een armzwaai maakte, vloog de kraai krassend weg en ging op de rand van de put zitten. ‘Is dit een hint, rotbeest?’ ‘Hallo Tom,’ hoorde hij achter zich zeggen. Hij draaide zich niet om. Een tel later ging Petra naast hem zitten. ‘Wat kom jij doen?’ ‘Ik kwam vanmiddag een collega van je tegen die zei dat het bedrijf waar jullie werkten, het personeel heeft ontslagen.’ ‘En?’ Ze keek hem onzeker aan en hakkelde: ‘Eh … eh … nou ja, ik wilde je een beetje uit de put halen.’ ‘Ik vind wel een baan en een vriendin weer.’ ‘Vast wel. Voel je er iets voor om samen ergens heen te gaan om even je gedachten te verzetten?’ 'Een uitstekend idee.' Hij ging staan en stak een hand naar haar uit. Met een glimlach keek ze hem aan toen hij haar optilde. Na een paar stappen gooide hij haar in de put. ‘Zie maar eens uit deze put te komen,’ schat.’