Dit is de mijmering van een persoon. Als je zou willen, zou je hetzelfde verhaal in een scène met plot kunnen proberen te vertellen. Als mijmering past het in een groter verhaal, afgewisseld met scènes waarbij de personages handelend optreden. De meeste korte verhalen hebben handelingen en een plot, zogenaamde verhalen met een kop en een staart. Lijkt je het wat om hetzelfde verhaal in een scène met handelingen opnieuw te schrijven?

Dankuwel voor uw reactie! Ik ga het proberen :)

Dit is de mijmering van een persoon. Als je zou willen, zou je hetzelfde verhaal in een scène met plot kunnen proberen te vertellen. Als mijmering past het in een groter verhaal, afgewisseld met scènes waarbij de personages handelend optreden. De meeste korte verhalen hebben handelingen en een plot, zogenaamde verhalen met een kop en een staart. Lijkt je het wat om hetzelfde verhaal in een scène met handelingen opnieuw te schrijven?

Dankuwel voor uw reactie! Ik ga het proberen :)

Ik heb het herschreven en het is dit geworden ;) : Ik sta bij mijn kluisje mijn boeken voor vandaag te wisselen als de schooldeuren openvliegen en Megan met haar twee meelopers de school komt binnenlopen. Ze zwaait haar lange blonde haar naar achteren en loopt zelfverzekerd door de gang. Toch heb ik het gevoel dat er wat anders is dan anders. Ze lijkt stiekem een beetje verlegen ook al probeert ze dat al te goed te verbergen. Ook loopt ze normaal gesproken meteen richting het groepje populaire jongens met een sluwe en uitdagende blik in haar ogen, terwijl ze nu een beetje doelloos in de gang blijft rondhangen en uiteindelijk richting de kantine loopt. ‘Wat is er met haar aan de hand?’, spookt het door mijn hoofd, maar ik kan het niet plaatsen totdat ze op tien meter afstand van mij verwijderd is. Ik duw mijn bril, die bijna naar het puntje van mijn neus is geschoven, wat verder naar boven en kijk nog eens goed naar Megan. Haar haren staan alle kanten uit, alsof ze het haar slechtziende opa heeft laten doen, ze heeft geen spatje make-up op, wat niet zo erg is bij gewone mensen maar omdat ze anders altijd dertien lagen make-up op heeft is dit toch best een schok. Ook heeft ze enorme wallen onder haar ogen, alsof ze door aliens is ontvoerd of dat ze al nachten niet heeft geslapen, die je al van meters ver kunt zien. Ze ziet er nog belabberder uit dan ik! Ik merk dat ik, terwijl ik in gedachten verzonken was, met mijn mond half open naar haar sta te kijken. ‘Waarom doe ik toch steeds van dit soort gênante dingen waar andere mensen bij staan?’, zeg ik tegen mezelf. Ik kijk onrustig om mij heen om te kijken of iemand me heeft gezien maar tot mijn verbazing staat zowat iedereen Megan aan te gapen en zich af te vragen hoe het komt dat ze er zo slecht uit ziet. ‘Dat is toch dezelfde Megan die er normaal gesproken altijd zo fantastisch uitziet en perfecte kledingcombinaties draagt?’, hoor ik iemand gniffelend tegen zijn vriend zeggen. Ik besluit dat ik hier niks mee te doen heb en loop met mijn boeken in mijn hand richting de schoolbibliotheek. Ik ben alweer in gedachten verzonken als er iemand keihard tegen me aanloopt waardoor ik mijn boeken laat vallen en ze nu allemaal verspreid over de grond liggen. Ik hurk en raap mijn boeken bij elkaar. Voorzichtig kijk ik omhoog en dan kijk ik recht in het gezicht van Megan. ‘Eh, meisje, ik weet je naam niet, maar kun je even opzij gaan, je zit nogal in de weg.’, zegt Megan op een verveeld toontje. En dan weet ik het zeker, Megan is helemaal niet zo perfect als ik dacht dat ze was, eigenlijk is ze een arrogante bitch. Bijna krijg ik medelijden met haar, misschien is er wel iets gebeurd waardoor ze zo doet, ik heb haar namelijk nog nooit eerder gesproken. ‘Megan, ik.., eh …’, maar voordat ik nog iets kan zeggen of het haar kan vragen is ze al doorgelopen naar mensen waarmee ze wél mee wil praten.