(Edit: N.B. Titel aangepast na plaatsing) ‘Hoe was ik toen?’ ‘Jij? Ik herinner me niet zo veel van je, dus je was vast een braaf ventje.’ ‘Ik denk niet graag terug aan die tijd. Ben ook veel vergeten. Al die wiet, m’n geheugen ... Maar volgens mij werd ik gepest.’ ‘Wat? Nee. Niet in de zesde van ’78. Nog steeds de beste klas die ik ooit heb gehad. Maar twee kinderen naar de mavo. De rest allemaal havo-vwo. Daar werd niet gepest, in die klas.’ ‘Ik had een bril met van die jampotbodems. Een beugel, zo’n buitenboordmonster … En steunzolen … Ik weet zeker dat ik gepest werd.’ ‘Kan het me niet voorstellen. Zo’n gezellige, volwassen groep. Maar goed, als jij het zegt …’ ‘Ik hoopte eigenlijk dat u me kon helpen. Het gaat niet zo goed met me. Ik ben nu een jaar onder behandeling en ik kom niet verder.’ ‘Dat vind ik lullig voor je, maar wat kan ik doen? Ik ben leraar, geen zielenknijper.’ ‘Mijn therapeut zegt dat mijn problemen moeten zijn begonnen in de zesde.’ ‘En dat weet hij hoe?’ ‘Zij. Het is een zij. Ze denkt dat ik ook misbruikt ben in die tijd.’ ‘Het wordt mooier en mooier.’ ‘Door mijn leraar, denkt ze. Door u.’ ‘Welja, waarom niet.’ ‘Ik kan het zelf niet geloven, maar ik herinner me bijna niks meer. Vandaar dat ik hier ben. Om het te vragen.’ ‘Begrijp ik je goed? Je wilt mij vragen of ik jou veertig jaar geleden heb misbruikt?’ ‘Het zou mij enorm helpen.’ ‘En als ik nee zeg? Wat ik vanzelfsprekend ga doen.’ ‘Dan weet ik dat.’ ‘OK dan. Nee, ik heb je niet misbruikt. Ik heb je met geen vinger aangeraakt.’ ‘Dank u.’ ‘Ik denk dat je nu maar moet gaan, mietje.’