#82 Blind vertrouwen

Blind vertrouwen Ik hou je hand vast, streel je en kijk naar je. Wat heb je van me gehouden, ongelooflijk. Ik denk niet dat ik het waard was. Natuurlijk probeerde ik er wel voor je te zijn en ik denk ook wel dat je dat gezien hebt. Heb je nooit het gevoel had dat er iets niet klopte, dat er meer moest zijn? Je bent te zwak om mijn geweten te kunnen sussen. Ik wil vergeven worden maar mag het niet van je vragen. Dit zal ik moeten dragen voor de rest van mijn leven. Hoe heb je het negen jaar vol kunnen houden alleen de mooie kanten van mij te zien? Je hebt het meisje wel uit de shit gehaald maar de shit niet uit het meisje. Je hebt me zo vaak stoned gezien dat je me vroeg of ik niet lekker was als ik nuchter was. Alleen doorgesnoven kon ik de vrouw zijn die je graag zag, opgeruimd en vrolijk. Ik hou echt van je. Op mijn eigen verrotte manier. Als ik mij langzaam uitkleedde voor die andere mannen bedroog ik je niet. Ik hield alleen van jou maar ik kon je niet laten zien wie ik was en kon je niet op laten draaien voor mijn ellende. Schulden moeten eenmaal betaald worden. Daar kom je niet onderuit. Het is me al die jaren gelukt het te regelen maar het geld ging er sneller uit dan in. Ik ben altijd bang geweest dat ze het bij jou gingen halen. Altijd bang geweest dat ze je de waarheid over mij zouden vertellen. Wat hebben ze je gezegd? De arts komt binnen. ‘We gaan hem nu van de beademing afhalen.’ Hij legt zijn hand even op mijn schouder. Dag lieve schat. Het spijt me.