Wekelijkse schrijfopdracht #82 - Genesis

“Wat is dit?” De afkeuring in de galmende stem van de hoofdmeester was onmiskenbaar. “Dit is een olifant, meneer, maar ik ben een beetje uitgeschoten bij zijn neus, ik heb —“ “Prutswerk! En dit?” Het was de zesde dag. Zijn laatste kans om een voldoende te halen. “Ik wilde het giraffe noemen, maar toen ik de nek vasthad —“ “Gooi maar weg. Dat heeft toch geen enkele kans om te overleven? En dit, wat moet dit voorstellen?” “Ik had nog wat materiaal over en dacht—“ “Hoe heet ’t?” “Vogelbekdier, meneer.” “Troep, God. Je hebt gewoon je best niet gedaan. Gooi maar weg. Heb je ook nog mensen gemaakt?” “Ja, hier, meneer.” “Hahaha!” “Vind u ze leuk meneer?” “God, je weet dat de opdracht was om de mensen naar jouw evenbeeld te kleien. Heb jij echt zo’n kleine—“ “Ik heb Parkinson, meneer. Ik heb u een briefje van mijn ouders gegeven en —“ “Verdomme God, niet steeds die excuses! Flikker deze hele bende weg en begin met een schoon heelal. Vanmiddag wil ik een nieuwe planeet zien met een heel nieuw dierenrijk. Eentje mét overlevingskansen.” “En aardbevingen?” “Luister, God. Even tussen jou en mij. Dat je handen trillen, dat is klote, maar jij bent slimmer dan de anderen. Verzin een list. Gooi het over een andere boeg. Doe iets met evolutie of zo, laat ze het lekker zelf uitzoeken. Het moet wel vanmiddag af. Morgen is een rustdag.”