‘Ik kan het niet geloven An!’ Lieve houdt met één hand de flappen van haar kniehoge laarzen open. Voorzichtig laat ze haar been er tussen glijden, gelukkig, de panty blijft heel. ‘En dat terwijl jij dacht dat je altijd vrijgezel zou blijven!’, hoort ze Annabel door de telefoon. Ze grinnikt, ‘Nu weten we het dus, ik wachtte gewoon op de prins in de zwarte audi!’. ‘Oh meid, ik wou dat ik je even kon zien!’. ‘Haha, ik app je een foto! Maar nu moet ik ophangen, ik moet nog één keer mijn make-up checken!’ ‘Oke, ik spreek je. Enne…., geniet ervan!’ Lieve glimlacht en drukt haar telefoon uit. Die Annabel… Altijd het mooiste meisje van de klas maar toch haar vriendin. Even legt Lieve haar hand op haar hart, en nu trouw ik een casanova! Voor de spiegel controleert ze haar make-up. Al die luxe van Aston, hopelijk viel het niet op dat dit Action make-up was. Voorzichtig brengt ze nog wat oogschaduw aan. En als het wel opviel… het zou niet uitmaken. Aston hield van haar! De bel gaat, ze werpt nog één blik in de spiegel, ik ben er klaar voor! Ze pakt haar tasje van de tafel en loopt met een zwevend gevoel naar de deur. Vol verwachting maakt ze hem open en een stralend ‘Hoi lieverd’, komt al over haar lippen voor ze ziet dat er een oude mevrouw voor de deur staat. Een rode blos trekt over haar wangen. ‘O hallo’, hakkelt ze. ‘Mag ik even binnenkomen?’ ‘Euh nou, ik word zo opgehaald door mijn vriend.’ ‘Ik ben zijn moeder…’ Dan pas vallen Lieve de nog niet opgedroogde tranensporen op. ‘Komt u… komt u binnen’. Verward zet ze haar tasje weer weg. Als de vrouw zit zegt ze: ‘Aston zit vast voor fraude’.