Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 4 februari 2016 - 9:25

Weekopdracht #80, Het reddende elfje

Sterven diep verlangen laat me gaan doodgaan, kleur me nou stervensgoud Mathilde had die woorden opgeschreven. Op oudejaarsavond al. Han had ze gelezen, het er warm van gekregen, benauwd, het zweet had hem op het voorhoofd gestaan. Hij wist zichzelf geen raad. Mathilde had het erg te pakken. Erger dan ooit tevoren. Ze wilde dood. Er moest iets gebeuren. Waar was het gebleven? Het kladje? Het was precies wat zij nodig had. Wat licht in haar donkere bestaan. Daar konden deze woorden voor zorgen. Waar had hij het nou gelaten. Hij zocht en zocht. Voor zijn lieve vrouw had hij het over om desnoods de hele nacht door te zoeken. Han dacht aan de zomer, hij dacht aan Mathilde, hoe vrolijk, vrij en blij ze dan altijd werd. Een metamorfose. In de lente begon ze al op te bloeien. Het was in mei, dat hij voor het eerst haar lippen geproefd had. De herinnering gaf hem energie om door te zetten. Hebbes. Hij had het snel in een envelop gedaan, er een postzegel opgeplakt. Het was een gok, een blinde gok. Mathilde legt de pillen op haar tong. Het glas zet ze aan haar lippen, drinkt het met grote slokken leeg. Dan gaat ze zitten, haar oog valt op een schreeuwende envelop. Winnaar, staat erop geschreven, iedere letter is uit schitterend goud opgetrokken. Het doet pijn aan haar ogen. Licht is ze niet meer gewend. Met trage vingers opent ze hem. 'Han!' De kreet gaat door merg en been. Mathilde kijkt nog eens op het document. Het staat er echt. Het duizelt haar. Han. Waar is Han? Ze heeft hem nodig. Ze moet snel naar het ziekenhuis. Het gif uit haar maag laten pompen. Ze heeft gewonnen. De zon. Warmte. Mathilde begrijpt er niets van. Ze moet snel haar koffer pakken, maar eerst haar weekendtas. Haar hoofd bonkt, het goudgeel, is in strijd met haar donkere gedachtes. De depressie moet uit haar lijf gepompt worden. Han heeft het minigedichtje ingezonden. De opdracht was: schrijf een elfje, waar je het heel warm van krijgt. Hoofdprijs: Een maand naar Costa del Sol.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
marlie 4 februari 2016 - 11:32
Je hebt een schitterend elfje verwerkt in je verhaal, Dana! Waartoe dat allemaal leiden kan... Ik voel eerst zijn vrees en zijn angst voor haar leven, dan voel ik hoe zij opnieuw opleeft. 'De depressie moet uit haar lijf gepompt worden', hele mooie zin, het figuurlijke weegt zwaarder door dan het letterlijke. En dan een elfje schrijven waar je het warm van krijgt, reuze goed gevonden! Heel graag gelezen!

Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO 5 februari 2016 - 21:41
Ik hoop maar dat het lukt, dat leegpompen van die maag. Humoristisch verhaal, juist door die zelfmoordpoging.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
AllieCalhoun 8 februari 2016 - 7:33
Mooi gedaan zo met dat elfje. Ik vraag me wel af hoe realistisch het einde is, maar voor het verhaal maakt dat eigenlijk niet uit. Leuk bedacht!

Profile picture for user Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Willy Huisman 8 februari 2016 - 10:41
Dana, Ik vind het een zeer origineel verhaal met raakvlakken aan de SOL schrijfopdracht van januari. Erg leuk. Wel bracht het eerste deel mij in verwarring: "Het kladje. Het was precies wat zij nodig had." Ik begrijp later uit de tekst dat je daarmee de prijs bedoelde, maar ik bleef hier even hangen. Aan het eind blijkt dat het gedichtje geschreven is naar aanleiding van een schrijfopdracht. Eerlijk gezegd dacht ik toen even: waarom is die Han dan zo overstuur? Wanneer ze het uit zichzelf had opgeschreven, zou ik dat hebben begrepen, maar nu het naar aanleiding van de opdracht geschreven is, heb ik daar moeite mee. Ik moet wel bekennen dat ik zelf een erg nuchter persoon ben, misschien ligt het mede daaraan... ;) Maar wel een mooi stukje!

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:23
Je hebt een schitterend elfje verwerkt in je verhaal, Dana! Waartoe dat allemaal leiden kan... Ik voel eerst zijn vrees en zijn angst voor haar leven, dan voel ik hoe zij opnieuw opleeft. 'De depressie moet uit haar lijf gepompt worden', hele mooie zin, het figuurlijke weegt zwaarder door dan het letterlijke. En dan een elfje schrijven waar je het warm van krijgt, reuze goed gevonden! Heel graag gelezen!
Dank je wel, voor je mooie reactie, Marlie

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:24
Mooi verhaal, Dana. De liefde van de man spat er vanaf. En bijzonder, hoe je er een elfje ingevlochten hebt. Een fijn verhaal om te lezen.
Dankjewel, voor je lieve reactie Nel

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:26
De alinea tussen het verhaal geeft de tekst een glans. Liefdevol geschreven, met een elfje als rode draad.
Dankjewel voor je bijzondere reactie, Maddbrug, idd, de witregel is een adempauze die het verhaal behoeft

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:27
Ik hoop maar dat het lukt, dat leegpompen van die maag. Humoristisch verhaal, juist door die zelfmoordpoging.
Ik hoop het ook, dat het lukt, Petra, gun iedereen de zon in zijn of haar leven. Prettig dat je de humor gezien hebt :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:31
Mooi gedaan zo met dat elfje. Ik vraag me wel af hoe realistisch het einde is, maar voor het verhaal maakt dat eigenlijk niet uit. Leuk bedacht!
Het kan heel goed realistisch zijn, Alie, ik denk dat je van zo'n bericht best schokkende wroeging kunt voelen en spijt dat je in een heel deprimoment naar de pillen hebt gegrepen. Of het allemaal lukt om op tijd de wanhoopsdaad ongedaan te krijgen is nog maar de vraag. Op die vraag moet ik het antwoord ook schuldig blijven. Of bedoel je dat het niet realistisch is dat een klein gedichtje winst op kan leveren?

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:35
Dana, Ik vind het een zeer origineel verhaal met raakvlakken aan de SOL schrijfopdracht van januari. Erg leuk. Wel bracht het eerste deel mij in verwarring: "Het kladje. Het was precies wat zij nodig had." Ik begrijp later uit de tekst dat je daarmee de prijs bedoelde, maar ik bleef hier even hangen. Aan het eind blijkt dat het gedichtje geschreven is naar aanleiding van een schrijfopdracht. Eerlijk gezegd dacht ik toen even: waarom is die Han dan zo overstuur? Wanneer ze het uit zichzelf had opgeschreven, zou ik dat hebben begrepen, maar nu het naar aanleiding van de opdracht geschreven is, heb ik daar moeite mee. Ik moet wel bekennen dat ik zelf een erg nuchter persoon ben, misschien ligt het mede daaraan... ;) Maar wel een mooi stukje!
Zij had het uit zichzelf geschreven, Han was overstuur geworden door haar woorden. Toen schoot hem te binnen dat deze woorden wel eens de sleutel konden zijn tot het succes van het winnen van een wedstrijd. Maar waar had hij die voorwaarden gelaten? Ik heb misschien niet genoeg uitgelegd, maar juist door de lezer ook hun eigen gedachten te gunnen, heb ik het uitleggedeelte achterwege gelaten. In ieder geval heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 8:37
Wat een mooi verhaal, Dana. Ik vrees dat het elfje te laat kwam.
Altijd optimistisch blijven Tja, natuurlijk hoop ik dat het winnende elfje op tijd kwam om Mathilde te redden

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje 9 februari 2016 - 13:33
Een originele invulling met het elfje. Toen ik je titel las en de invulling aanklikte was ik blij dat je aan mijn verwachting voldeed door werkelijk een elfje te hebben geschreven met een verhaal eromheen als bonus. :thumbsup: Na het elfje mis ik een witregel, dan kan het elfje mi beter doordringen. Ik kan me wel vinden in Wilhelmina haar reactie want ik dacht dat de omschreven liefdevolle ( :thumbsup:) man de reis al gewonnen had en dat kladje had weggegooid. Dus mij was het ook niet meteen geheel duidelijk en dat vond ik verwarrend. Ik ga uit van een goede afloop, optimist als ik ben. :nod:

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijfcoach M… 9 februari 2016 - 16:38
Mooi verhaal, maar voor mijn gevoel iets te dramatisch. Aan de andere kant is dat ook niet mijn smaak - dus het is wel logisch dat ik daar een beetje moeite mee heb. Het kladje werkt even moeilik - ik dacht dat het elfje een kladje was. Maar na herlezen is het alsnog helder. Overigens, hoe zie jij stervensgoud voor je? Bedankt voor je bijdrage!

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 18:10
Mooi verhaal, maar voor mijn gevoel iets te dramatisch. Aan de andere kant is dat ook niet mijn smaak - dus het is wel logisch dat ik daar een beetje moeite mee heb. Het kladje werkt even moeilik - ik dacht dat het elfje een kladje was. Maar na herlezen is het alsnog helder. Overigens, hoe zie jij stervensgoud voor je? Bedankt voor je bijdrage!
Ja, iets teveel drama. Stervensgoud, zie ik als dichterlijke vrijheid. Als een zonnige dood, zeg maar, de zon is goudgeel, de dood kan ook een bevrijdende gouden gloed hebben, voor iemand die het leven echt niet meer ziet zitten. Overigens het is soms gebruikelijk om een niet bestaande kleur te benoemen in de afsluitende woorden van een elfje. Toegegeven, iets te dramatisch. En ja, het kladje... misschien wanneer ik meer tijd had genomen had ik er wat anders uitgeperst. Mijn gebruikelijke valkuil, te snel iets plaatsen.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dana M 9 februari 2016 - 18:12
Een originele invulling met het elfje. Toen ik je titel las en de invulling aanklikte was ik blij dat je aan mijn verwachting voldeed door werkelijk een elfje te hebben geschreven met een verhaal eromheen als bonus. :thumbsup: Na het elfje mis ik een witregel, dan kan het elfje mi beter doordringen. Ik kan me wel vinden in Wilhelmina haar reactie want ik dacht dat de omschreven liefdevolle ( :thumbsup:) man de reis al gewonnen had en dat kladje had weggegooid. Dus mij was het ook niet meteen geheel duidelijk en dat vond ik verwarrend. Ik ga uit van een goede afloop, optimist als ik ben. :nod:
Ik hou van optimisme. Superbedankt :D