Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#79C- Every paradise has a price (Een kamishibai)

 11 januari 2016 - 14:16
Een kamishibai: Every paradise has a price Het beeld: Je zit in de metro en kijkt door het raam naar een reclameposter op de muur van het station: Op het strand buigt een man met ontbloot bovenlijf en een linnen broek, zich over een jonge vrouw heen. De vrouw draagt een bustier met glitters en een lange zilveren rok. Bij beiden zijn geen voeten zichtbaar. Achter hen in de rotsen is een grot zichtbaar. In de zwarte zee zie jij de vorm van een zilveren drietand. Rode letters kondigen het product aan: Vakantie in Griekenland. Het verhaal: Ik knipper met mijn ogen maar hij verdwijnt niet. Achter zijn krullenbos hangt de volle maan tussen heldere sterren, aan een zwarte lucht. De afbeelding op de uitnodiging van de bootparty is tot leven gekomen. Oef! Hij is sexy en hij weet het. Ik trek mijn buik in. Moeizaam kom ik overeind. Mijn rok wappert in flarden en mijn herinneringen zijn niet meer dan dat. Hij kamt met zijn vingers zijn haar achterover. ‘We zijn de enige overlevenden.’ Een traan blinkt in zijn ooghoek. Zijn trieste blik komt niet verder dan mijn maagdelijk witte bikinitop. De vrouw in mij roert zich. Ik druk hem tegen mijn borst. Hij maakt dankbaar gebruik van, niet alleen, mijn moedergevoelens. Zijn verdriet laat zich snel troosten. Eten wordt een jacht, bestek vingers. De natuur onze manicuur. Een stoel wordt een stronk, het bed bladeren. We zijn elkaars deken. Geen bereik, geen referentiekader. De hemel is de klok. Overlevingskracht vervangt de sportschool. Oerdriften vullen de tijdloosheid. Inmiddels zijn stoppels de prikfase voorbij. Eelt vervangt zijn Nikes. Zijn haar draagt hij in een slordige knot. Zijn lieve glimlach is gebleven. Nu honger een blijvend gevoel is heb ik mijn figuur geaccepteerd. De grot is ons thuis. Iedere nacht voel ik me veilig in zijn sterke armen. Als dank schik ik me in mijn rol als wijffie. Soms, stribbel ik tegen maar puur ten behoeve van mijn spel. Het samenkleven van onze tenen is het enige dat me zorgen baart. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kamishibai

Profile picture for user RichardOtten
RichardOtten

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 14:58
@Marietje "Monniken gebruikten bij Kamishibai zogeheten emaki (rolposters met een afbeelding) om verhalen te vertellen met een moraal aan een (meestal) ongeletterd publiek." Is dat wat we voor je zijn... een stel Analfabeten??? Oké oké, dat zal zeer zeker niet het doel zijn ;) Het verhaal intrigeert mij. Vooral ook hoe je het begint. De poster (de vertelprent) die een waar paradijs laat zien en zodra je je verhaal begint te vertellen zoom je in feite in en begint de tijd te lopen. We zien hoe twee mooie mensen langzaam veranderen in twee overlevenden die ondanks de veranderingen nog altijd het basisprincipe van liefde handhaven. Het heeft een heel subtiel en fijn verloop. De laatste zin heeft iets Kafkaesque. Lijkt wel of ze langzaam veranderen in een nieuwe gedaante. Zeer prettig om te lezen en deze ongeletterde weet nu ook wat een Kamishibai is, dank daarvoor :) :thumbsup:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 15:07
@Marietje "Monniken gebruikten bij Kamishibai zogeheten emaki (rolposters met een afbeelding) om verhalen te vertellen met een moraal aan een (meestal) ongeletterd publiek." Is dat wat we voor je zijn... een stel Analfabeten??? Oké oké, dat zal zeer zeker niet het doel zijn ;)
Zeker niet! Tijdens het bezoek aan het MAS museum in Antwerpen maakte ik kennis met deze manier van beeld en schrift. Ik wilde er iets mee doen, en voila!
Het verhaal intrigeert mij. Vooral ook hoe je het begint. De poster (de vertelprent) die een waar paradijs laat zien en zodra je je verhaal begint te vertellen zoom je in feite in en begint de tijd te lopen. We zien hoe twee mooie mensen langzaam veranderen in twee overlevenden die ondanks de veranderingen nog altijd het basisprincipe van liefde handhaven. Het heeft een heel subtiel en fijn verloop. De laatste zin heeft iets Kafkaesque. Lijkt wel of ze langzaam veranderen in een nieuwe gedaante. Zeer prettig om te lezen en deze ongeletterde weet nu ook wat een Kamishibai is, dank daarvoor :) :thumbsup:
Geeft de Neptunus drietand op de vertelprent, die alleen jij ziet, je geen hint? :unibrow: Er zitten meerdere lagen in. Ik ben benieuwd of die ook duidelijk zijn. Dank voor je coaching. :thumbsup:

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 15:20
@Marietje, @Richard heeft al feilloos je verhaal ontleed. Ik ben zo trots op hem. :nod: Wat ik mij afvraag, gebeurt het nooit in je verhalen dat hp op een afzichtelijke man stuit? Zonder rollende bi- of triceps, sixpacks, bossen krullen, hese stemmen, afzakkende jeans, etc.? Eentje die een slechte adem heeft, vet haar, die niet kan kreunen en bij het minste of geringste met een mes steekt? ;) Wat is er met de voeten? Op de poster staan ze niet en dan verkleven de tenen. Worden het zwempotigen? Aparte, fijne invulling. Ook op jou ben ik trots. :nod:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 15:44
@Marietje, @Richard heeft al feilloos je verhaal ontleed. Ik ben zo trots op hem. :nod: Wat ik mij afvraag, gebeurt het nooit in je verhalen dat hp op een afzichtelijke man stuit? Zonder rollende bi- of triceps, sixpacks, bossen krullen, hese stemmen, afzakkende jeans, etc.? Eentje die een slechte adem heeft, vet haar, die niet kan kreunen en bij het minste of geringste met een mes steekt? ;) Wat is er met de voeten? Op de poster staan ze niet en dan verkleven de tenen. Worden het zwempotigen? Aparte, fijne invulling. Ook op jou ben ik trots. :nod:
Welk beeld heb ik je gegeven dat dit geen afzichtelijke man is? Door zijn krullenbos? Ik heb mezelf dit keer echt ingehouden. Eva kon ook niet kieskeurig zijn en moest het met Adam doen. :nod: Bovendien, afzichtelijke mannen zijn er genoeg, in de ogen van anderen. Want wat is afzichtig? Liefde maakt toch blind? Ik heb het werkelijk geprobeerd maar op een paradijselijk eiland hoort een leuke man. ;) Zelfs jij zwicht voor de Paus! :p Neptunus is aanwezig op de poster, hij heeft ervoor gezorgd dat ze samen op het strand aanspoelen. Maar ieder paradijs heeft zijn prijs, ze veranderen in meerminnen. :( Misschien wat vergezocht? Maar ook de man ondergaat een metamorfose. Door het gebrek aan de social media/ mode. :? :? Vind je daarnaast de stem van de vrouw niet dominant? Ik heb geprobeerd een moraal in het verhaal te stoppen. Dank voor je reactie en ik gloei door jouw trots. :o

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 18:50
@Marietje, jij loopt altijd over van vragen. Het beeld: [Oef! Hij is sexy en hij weet het.] Voldoende? En noem de paus niet leuk. :( In zeemeerminnen veranderen? Jouw fantasie ontstijgt de mijne. Op social media wordt juist de liefde gepropageerd van de jongere man versus de rijpere vrouw. Wat is er loos met jouw cougarman? En nee, ik vind de vrouw niet dominant. Ze is gewoon lekker zichzelf. Tot slot: de moraal. Heb de dikke/dunne/jonge/oudere vrouw lief? :)

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 20:55
Kort en bondig verteld. Naar mijn smaak iets te staccato, maar dat zal de invloed zijn van de Kamishibai. Hoewel ik me kan voorstellen dat die vertellers er meer woorden aan gespendeerd zouden hebben. Ik kan die twee wel invoelen. Die hebben elkaar gevonden, die rollebollen de hele dag over elkaar en het strand en donderstenen wat. Ik liep eens over een zwart vulkanisch strand in Griekenland. Het zand was vervuild met klonten teerachtige olie. Mijn tenen kleefden toen ook aan elkaar. Gelukkig was ik niet gedoemd tot een permanent verblijf in zee. Ik begrijp niet goed wat de functie van de intro is. Met plezier gelezen, dat wel. Taalziertje: beide >> beiden

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 22:46
Dag Marietje, Deze alinea's vind ik erg mooi! Eten wordt een jacht, bestek vingers. De natuur onze manicuur. Een stoel wordt een stronk, het bed bladeren. We zijn elkaars deken. Geen bereik, geen referentiekader. De hemel is de klok. Overlevingskracht vervangt de sportschool. Oerdriften vullen de tijdloosheid. Inmiddels zijn stoppels de prikfase voorbij. Eelt vervangt zijn Nikes. Zijn haar draagt hij in een slordige knot. Zijn lieve glimlach is gebleven. Graag gelezen. Romantisch en humoristisch. :p

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 januari 2016 - 22:02
Ik snap ook niet helemaal wat dat beeld ervoor nou eigenlijk toevoegt - kennelijk de hint van Neptunus, maar waarom ...? Dacht bij verklevende tenen aan zwemvliezen, niet aan staarten en heb de moraal ook nog niet zo 123 doorgrond, geloof ik, behlve zoals hij in d etitel staat. Maar las wel met veel plezier je verhaal, het heeft iets realistisch in mijn simpele beleving (en dt maakt dan juist de onrealistische elementen leuk).

Geen afbeelding
Bileam Faustina

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 11:49
Een mooie eerste opzet, maar het verhaal komt op mij een beetje over als een allegaartje. Net als Blavatski ben ik erg gecharmeerd van de alinea. Eten wordt een jacht, bestek vingers. De natuur onze manicuur. Een stoel wordt een stronk, het bed bladeren. We zijn elkaars deken. Geen bereik, geen referentiekader. De hemel is de klok. Overlevingskracht vervangt de sportschool. Oerdriften vullen de tijdloosheid. Echt een pareltje. Alleen wel een exotisch eiland in een verhaal dat verder leest als een natte droom uit een chicklit. Wat prima is maar niet mijn genre. De extra lagen die op verdieping moeten wijzen kan ik er dan ook niet goed in terugvinden en maakt zinnen als Oef! Hij is sexy en hij weet het. Ik trek mijn buik in. Nog platter dan ze lelijk zijn. Ik zou de geliefde alinea bewaren en in een verhaal verweven waarin het meer thuishoort. Nu zou ik het pareltje gemist hebben omdat de context ervan me weinig aanspreekt.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 12:50
@Marietje, jij loopt altijd over van vragen.
Sorry, maar anders leer ik niets van dit experiment of de boodschap duidelijk is. ;)
Het beeld: [Oef! Hij is sexy en hij weet het.] Voldoende? En noem de paus niet leuk.
Dat is het beeld van de HP. Zij vindt hem sexy. Iemand vindt Bassie van Adriaan sexy, of de paus. :p
In zeemeerminnen veranderen? Jouw fantasie ontstijgt de mijne.
Too much? Sorry. :rolleyes:
Op social media wordt juist de liefde gepropageerd van de jongere man versus de rijpere vrouw.
Dit bericht werkt voor mij beter dan een verjongingskuur. :p
Wat is er loos met jouw cougarman?
Van metroman naar caveman. Allemaal buitenkant en de social media benoemt het, maakt het belangrijk.
En nee, ik vind de vrouw niet dominant. Ze is gewoon lekker zichzelf.
Juist! Ze weet dat de vrouw slimmer is dan de man. Ze speelt haar spel.
Tot slot: de moraal. Heb de dikke/dunne/jonge/oudere vrouw lief?
Alle dromen hebben een prijs. Bedankt voor je uitgebreide reactie. :thumbsup: Mijn experiment is in die zin geslaagd dat ik heb geleerd dat ik bij out of the box denken niet alle lijnen over moet gaan. Dan is de kern zoek. :nod:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 12:55
Kort en bondig verteld. Naar mijn smaak iets te staccato, maar dat zal de invloed zijn van de Kamishibai. Hoewel ik me kan voorstellen dat die vertellers er meer woorden aan gespendeerd zouden hebben. Ik kan die twee wel invoelen. Die hebben elkaar gevonden, die rollebollen de hele dag over elkaar en het strand en donderstenen wat. Ik liep eens over een zwart vulkanisch strand in Griekenland. Het zand was vervuild met klonten teerachtige olie. Mijn tenen kleefden toen ook aan elkaar. Gelukkig was ik niet gedoemd tot een permanent verblijf in zee. Ik begrijp niet goed wat de functie van de intro is. Met plezier gelezen, dat wel. Taalziertje: beide >> beiden
Bedankt voor het reageren. :nod: De functie van de intro is het beeld dat bij dit verhaal hoort. Dat maakt het een Kamishibai. Tenminste mijn invulling daarvan. ;) Gelukkig weet jij ook goed hoe je een wit voetje moet halen. :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 12:57
Dag Marietje, Deze alinea's vind ik erg mooi! Eten wordt een jacht, bestek vingers. De natuur onze manicuur. Een stoel wordt een stronk, het bed bladeren. We zijn elkaars deken. Geen bereik, geen referentiekader. De hemel is de klok. Overlevingskracht vervangt de sportschool. Oerdriften vullen de tijdloosheid. Inmiddels zijn stoppels de prikfase voorbij. Eelt vervangt zijn Nikes. Zijn haar draagt hij in een slordige knot. Zijn lieve glimlach is gebleven. Graag gelezen. Romantisch en humoristisch. :p
Hartelijk dank voor je reactie. :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 13:15
Ik snap ook niet helemaal wat dat beeld ervoor nou eigenlijk toevoegt - kennelijk de hint van Neptunus, maar waarom ...? Dacht bij verklevende tenen aan zwemvliezen, niet aan staarten en heb de moraal ook nog niet zo 123 doorgrond, geloof ik, behlve zoals hij in d etitel staat. Maar las wel met veel plezier je verhaal, het heeft iets realistisch in mijn simpele beleving (en dt maakt dan juist de onrealistische elementen leuk).
Fijn dat jij reageert want ik heb iets te bekennen: Tijdens het schrijven van dit verhaal heb ik eindelijk de betekenis van jouw - Hoog aan de hemel staat de klok- doorgrond. Ik zat te stoeien met het tijdloos zijn zonder een referentie aan de tijd. Tot ik bedacht dat alleen de zon en de maan in zo'n situatie de tijd aangeeft. En voilà: de hemel is de klok. Nu ik eindelijk de link aanklik lees ik dat het een uitspraak is van jouw dochter maar dat jij wel dezelfde interpretatie als ik eraan had gegeven. Grappig dat dit hier elkaar treft. :) :ontopic: Zie mijn uitleg # 10 aan Mili als jij meer wilt weten over mijn gedachtegang tijdens het schrijven. Misschien is al het snot in mijn kop de schuldige van mijn gestuiter deze invulling. :(

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 13:17
Gelukkig weet jij ook goed hoe je een wit voetje moet halen. :)
O ja, Marietje? Heb ik witte voetjes gehaald? Vertel!

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 13:43
Een mooie eerste opzet, maar het verhaal komt op mij een beetje over als een allegaartje. Net als Blavatski ben ik erg gecharmeerd van de alinea. Eten wordt een jacht, bestek vingers. De natuur onze manicuur. Een stoel wordt een stronk, het bed bladeren. We zijn elkaars deken. Geen bereik, geen referentiekader. De hemel is de klok. Overlevingskracht vervangt de sportschool. Oerdriften vullen de tijdloosheid. Echt een pareltje. Alleen wel een exotisch eiland in een verhaal dat verder leest als een natte droom uit een chicklit. Wat prima is maar niet mijn genre. De extra lagen die op verdieping moeten wijzen kan ik er dan ook niet goed in terugvinden en maakt zinnen als Oef! Hij is sexy en hij weet het. Ik trek mijn buik in. Nog platter dan ze lelijk zijn. Ik zou de geliefde alinea bewaren en in een verhaal verweven waarin het meer thuishoort. Nu zou ik het pareltje gemist hebben omdat de context ervan me weinig aanspreekt.
@Bileam Faustina, ik geloof niet dat we elkaar eerder hier zijn tegengekomen. Welkom op dit forum. :) En hartelijk dank voor je heldere reactie. Je raakt m.i. precies de kern. :thumbsup: M.n. jouw opmerking [Nog platter dan ze lelijk zijn.] intrigeert me en maakt me duidelijk waar ik, hier, de mist inging. Je hebt gelijk dat het verhaal geen eenheid is/ geen balans heeft. Qua inhoud en vormgeving. Dank voor het lezen. Graag tot een volgende keer. :nod:

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 14:37
oi ... en hoe de tijd vliegt, ongeacht waar de klok is inmiddels zit ze zelf alweer in haar tweede Kindergarten jaar en wanneer was ik zelf uberhaupt voor het laatst op mijn blog ... oioioi

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 19:48
trouwens, om terug te komen op de moeilijke combi van chicklit, moraal en kamishibai, heb ik 3x je titel moeten lezen om de wijsheid erin te zien; ik zag steeds staan dat elk paradijs zijn prins had :o vermoedelijk toch vooral ingegeven door mijn verwachting bij jouw naam

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 januari 2016 - 20:44
trouwens, om terug te komen op de moeilijke combi van chicklit, moraal en kamishibai, heb ik 3x je titel moeten lezen om de wijsheid erin te zien; ik zag steeds staan dat elk paradijs zijn prins had :o vermoedelijk toch vooral ingegeven door mijn verwachting bij jouw naam
Elk paradijs heeft zijn prins... Wow! Dat is nog eens een mooie titel. Wie weet, ooit... ;)