wekelijkse schrijfopdracht #79b: clint eastwood Het begon natuurlijk met de laarzen. Die laarzen, ja, die je daar in je hand hebt. Goeie laarzen. Echt leer. Dat voel je niet alleen, dat kun je ook ruiken. Ja, nee, het hoeft niet. Ik heb ze natuurlijk ook al een poos. Comfortabel als sloffen, stevig als soldatenkisten. Goed klikkende hakken ook. En mooi. Maar dat had je al gezien, natuurlijk. Nou, die laarzen dus. En dan een bontjas. Daar ben ik op zich niet zo kieskeurig in, bontjassen. Warm en zacht, da's natuurlijk fijn. Da's altijd fijn. Niet alleen in jassen. Heb je een meisje? Hoeft niet echt jouw meisje te zijn, natuurlijk. Het gaat om het gevoel. Warm en zacht, dus. Maar dat zijn bontjassen eigenlijk altijd wel, vandaar dat ik dan verder niet zo kieskeurig ben. Kijk, het moet natuurlijk niet kriebelen. Dan ben je nergens, als het kriebelt. Dat kan natuurlijk niet. Dus. De combinatie is niet vanzelfsprekend. Dat weet ik ook wel. Natuurlijk. Ik ben niet gek. Dat niet. Maar goed, het is wel sexy natuurlijk, en dat is toch wel een beetje mijn ding. Nu zie ik je denken: dat verklaart helemaal niets. En daar heb je dan ook wel weer gelijk in, maar laten we eerlijk wezen, hoe belangrijk is dat nou helemaal? Mijn laarzen zijn bloedmooi, mijn lijf nog mooier en zo'n bontjas legt dan net de juiste nadruk. Daar moet je gewoon nog eens goed naar kijken. Kijk, dan doe ik hem zo aan -heerlijk warm en zacht, had je dat al gevoeld? Het voelt nog beter met een lijf erin. Vooral mijn lijf. Ja, voel maar. Natuurlijk. Nee, ik ben niet zo verlegen. Kijk, zo. Dat voelt goed. Toch? Ja, natuurlijk. En dan dus die laarzen. Ik zal ze ook even aantrekken. Om het beeld compleet te maken. Dan begrijp je het vanzelf beter. Zo. En luister. Hoor je die klik? Klikklikklik, hier kom ik. Heerlijk. Nou, dat schreeuwt om een selfie natuurlijk. Een selfie, ja. Natuurlijk weet je niet wat dat is, het duurt nog jaren voor iemand dat weet, maar dat maakt nu even niet uit, voor de rest ben ik toch ook niet heel samenhangend. Op een dag is het vanzelfsprekend selfies te maken. Vooral wanneer je er op je lekkerst uitziet, natuurlijk. Zoals ik met mijn laarzen en bontjas. Kijk, maar. Geneer je niet. Dan neem je dus je telefoon. Geneer je je nou toch, of wat sta je te giebelen? Oh, ik vat hem. Nemen, natuurlijk. Haha, ik neem mijn telefoon. Heel volwassen, hoor. Ja, dit is dus mijn telefoon. En daarmee maak ik dan een foto van mijn lekkere zelf. Of ik druk op dit andere knopje en reis door de tijd. Natuurlijk.