‘Ze hebben je Clint genoemd, Clint Eastwood. Naar de film A Fistful of Dollars. Behalve dat je een Chinese wezel en stinklaarzen droeg, had je een rolletje honderd dollarbiljetten in je jatten. We komen je aanhouden voor openbare zedenschennis. Artikel 239 van het Wetboek van Strafrecht. Je bent niet tot antwoorden verplicht.’ De politieman boert. ‘Sorry, goedkope champagne.’ De agente trekt haar neus op en doet een stap naar het bed. ‘Je ligt nu wel in een wegwerpjurk, maar dat heb je te danken aan een verpleegstertje die viel voor je peinzende oogopslag nadat ze die eeuwige sigaar uit je mondhoek bikte. Waarom liep jij over straat in een te korte wezel met je tollie in volle glorie?’ ‘En,’ zegt de politieman, ‘je had je revolver eraan opgehangen.’ Hij grinnikt en kijkt betrapt naar zijn collega. ‘Maar waarom lig ik in het ziekenhuis?’ ‘Je schreeuwde lellebel naar iedere vrouw tot een kerel je bekant het leven uitroste.’ ‘Ik wil naar m’n chick, ze gaf me een Xperia voor oud en nieuw omdat ik van de MDMA ben afgebleven. Nou ja, dat denkt ze.’ ‘Praat eens normaal, heb je aan de LSD gezeten? Ik heb wel wat anders te doen.’ ‘Je kan wel zeggen dat je van de popo bent, maar heb je onlangs in de spiegel gekeken? Hollywood in de polder!’ ‘Voordat ik je muil dichtsla, wens ik je een gelukkig negentienhonderdtweeënzeventig.’ ‘Huh? Bro, je bent niet echt bij de tijd, we leven in … ‘