Ze kreeg Flappie ooit voor haar verjaardag. Hij moest wel bij opa en oma in de achtertuin want zij woonde op een flat met haar moeder, na de scheiding van haar ouders. Opa had een hok getimmerd en oma had de pest aan het konijn. Beesten in een hok vond ze maar niets. 'Vetmesten, die handel,' zei oma altijd als ze Flappie eten gaf. Op eerste kerstdag zou oma het kerstdiner verzorgen, authentiek, exclusief en ambachtelijk zoals ze het trots aankondigde. 'Uit eigen tuin,' had ze grinnikend gezegd. Oma was een keukenprinses die je nooit mocht tegenspreken als het om kookkunst ging. 'Uit eigen tuin, oma?' had ze gevraagd maar oma antwoordde niet. Oma kon soms erg stuurs zijn. Ze had een winterwortel meegenomen voor Flap, tenslotte was kerstmis een feest voor iedereen. 's Middags was zij op de fiets naar opa en oma vertrokken, iets vroeger dan de rest van de familie. Het huis was prachtig versierd, zelfs de boom in de achtertuin was verlicht met honderd lichtjes. 'Voor Flappie is het ook kerstmis!' had ze vrolijk geroepen voor ze de tuin in liep. 'Zeker weten,' zei oma terwijl ze in de pan roerde. Opa kwam terug van boodschappen doen toen hij ineens gegil hoorde. 'Die rotjongens van de buren weer, met dat pestvuurwerk,' riep hij kwaad. Oma keek in de oven. In haar rechterhand hield ze de vleesvork vast.