Die deadline moet gehaald worden! Nog een paar dagen volhouden en dan is het wel klaar. Mijn ogen voelen zwaar aan en ik neem nog een slok koffie, dat houd me voorlopig nog wel even wakker. Ik besluit om in de auto te stappen om naar mijn werk te rijden. Eigenlijk is het totaal niet verantwoord om te rijden, maar ik ben eigenwijs en start de motor. Na ongeveer 25km rijden voel ik mijn handen tintelen, een tinteling die ik niet thuis kan brengen. Ach niets aan de hand denk ik, het komt vast door de vele bakken koffie. Na een paar seconden begint mijn hele lichaam te trillen en ik voel dat ik de controle over de auto begin te verliezen, daarna herinner ik me niets meer. Als ik mijn ogen weer open kom ik er achter dat ik niet meer achter het stuur zit. Was het een droom? Wat is er gebeurd en waarom lig ik hier? Ik zie mijn vrouw naast me zitten, die zichtbaar blij is dat ik weer bij bewustzijn ben. Een paar minuten later komt er een arts binnen en ik vraag waarom ik hier lig. “Meneer, we vermoeden dat u een epileptische aanval heeft gehad waardoor u de macht over het stuur bent verloren”. Hoewel de schrik er goed in zit ben ik blij dat ik er nog ben, met mijn vrouw naast me. Ik pak haar hand en ik krijg een kus. Zo zie je maar weer dat het halen van deadlines niet het belangrijkste is in dit leven. Werk om te leven en niet andersom!