Het kan iedereen overkomen, zelfs bij een pasgeboren baby’ tje. De kersverse ouders raken in paniek, ze kennen het (nog) niet. Ze leren er onuitgenodigd, noodgedwongen mee omgaan. Net zoals de voornoemde ouders het niet kennen, wist ik ook niet wat ik kon, of moest doen. Dat laatste stak me het meeste, daar stond ik dan bij iemand die dusdanig hard op zijn tong had gebeten dat het bloed uit zijn mond liep. Met rondtollende oogbollen die niets zagen. Deze gebeurtenis maakte een dusdanige indruk op me, dat ik me aanmeldde bij de eerste de beste EHBO-cursus. Dat duurde nog drie maanden en ik vond dat te lang duren. Het kan toch ieder moment bij iemand gebeuren? Ik belde naar de infolijn Epilepsie. Daar werd me duidelijk iets uitgelegd. Zorg dat de persoon in kwestie zichzelf niet kan verwonden. Dat het hoofd niet al te hard ergens tegenop kan slaan, bijvoorbeeld door er iets zachts tegenaan of onder te leggen. Laat iemand 112 bellen en voor de rest is het doodeenvoudig: niets doen en afwachten totdat hulpverleners arriveren. En nu maar hopen dat ik nooit voor de opdracht kom te staan om daadwerkelijk iets te doen wanneer ik zie dat iemand een aanval krijgt. Ik zou er warempel zelf van op mijn tong gaan bijten.