@Elyse, ik heb het moeten googelen. 43 Studenten die op een nacht verdwenen. Nooit meer iets van vernomen. Moeders, vaders, naasten die schreeuwen om een antwoord. Het is van een grote beklemming.

Samen met de verdwenen en vermoorde vrouwen een van de bizarre verhalen uit Mexico.

Eigenlijk zou ik onbeantwoord jouw woorden willen beantwoorden, Elyse.

Zo is het in veel landen, Elyse. Triest.

Ik sluit me aan bij de mooie woorden van hierboven.

Een vreselijke gebeurtenis. De angst zou me bekruipen als ik er woonde.

Ik zou toch kiezen voor drieënveertig vragen of vraagtekens. 'Zonder drieënveertig antwoorden' legt, taalkundig gezien, een rol bij de slachtoffers, en dat is niet jouw bedoeling.

Ik heb het helemaal begrepen @Elyse, dank voor je nadere persoonlijke invulling.

buikpijn

Heel mooi Elyse en dank dat je de aandacht vestigt op een ramp die in NL/B door de waan van de dag op de achtergrond is geraakt.

Zonder drieënveertig antwoorden. Heel mooi gezegd, Elyse.

Een antwoord sluit niet altijd de open vraag. Trieste gebeurtenis :(

Een bijzonder enge gedachte dat je zomaar kunt verdwijnen. Ook met drieënveertig mensen tegelijk. En dat het alleen uitmaakt voor eventuele nabestaanden. De manier waarop mensenrechten wereldwijd worden geschonden is gruwelijk. Zeker ook omdat juist vaak overheden openbaarlijk en zonder achting meewerken aan allerlei walgelijkheden. Lange tijd gaf ik er niet om, te ver van mijn bed en belevingswereld. Sinds een aantal jaar geleden Raif Badawi (een Saoedische Blogger) werd aangeklaagd voor afvalligheid, ben ik meer gaan kijken naar wat er speelt buiten mijn eigen gemakkelijke wereldje. Sindsdien word ik dagelijks meer misselijk over de algehele gang van zaken. Niet dat dat helpt. En buiten het sporadisch tekenen van een petitie van Amnesty doe ik ook niets trouwens. Maar het is, denk ik, goed om in ieder geval te zien dat niets vanzelfsprekend is.