Het was het voorbeeld “Je suis Charly” waardoor ik op het idee hiervoor kwam. In de opdracht wordt gezegd ‘begrijpelijk en mooi’. In mijn optiek was die leus vooral een manier voor miljoenen sympathisanten om zonder enige moeite - vaak ook zonder enig nadenken - de indruk te wekken begaan te zijn met vrijheid en democratie. De meesten zullen het goed hebben bedoeld, maar opstaan tegen terreur en bereid zijn je leven te geven voor het vrije woord — dat was toch min of meer waar ‘Je suis Charly’ voor stond — dat gold volgens mij maar voor zeer weinigen. Je n’était pas Charly, want ik was daar nog lang niet uit en ik vermoed dat veel mensen die stoer met die tekst op hun t-shirt rondliepen, alleen in de tram of bus naar huis voor de zekerheid hun jasje toch maar weer dicht deden. Aan de andere kant heb ik veel verhalen gehoord van moedige mensen die, op allerlei terreinen, wél hun leven in de waagschaal stellen voor de vrede en de vrijheid, maar die je daar niet zo over hoorde. Aan die mensen dacht ik vooral bij ‘Wie zijgt stemt ook.’ Ik had ook kunnen schrijven, “Als niemand je hoort, betekent dat niet dat je geen standpunt hebt.” of “Prima, dat jij een mening hebt, maar mag het ietsje zachter?” Dus, voor alle duidelijkheid, het was zeker niet bedoeld als oproep om bij verkiezingen weg te blijven.