De quantensprong

Mijn leven heb ik te danken aan Dos Wijnhof en zijn vrouw. Dos werkte van 1985 tot 1994 in Artis op de afdeling mensapen. Ik werd er als halve wees geboren en mijn overlevingskansen waren gering. Dos en zijn vrouw hebben zich toen liefdevol over mij ontfermd; ze noemden mij Bonoïto en ik deelde de moedermelk met hun pas geboren zoon Fred. Nu, vijfentwintig jaar later, heers ik, hoog in de oerwouden van Congo, over dier- en mensenrijk. Hoe dat mogelijk is? Teleportatie is het sleutelwoord. Heel in het kort ligt er de volgende verklaring aan ten grondslag. Het hele universum, ook wij dieren en mensen dus, is opgebouwd uit grove materie, die te herleiden is tot moleculen, atomen en nog kleinere, elementaire deeltjes, de quanten. Van deze deeltjes is bekend dat ze op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn, een zgn. superpositie, en over onmetelijke afstanden met elkaar kunnen communiceren. Als het ene deeltje een verandering ondergaat, verandert gelijktijdig het andere deeltje in gelijke mate. Van deze eigenschappen maak ik gebruik, omdat het mij gegeven is daar een uitzonderlijk talent voor te hebben. Alle levende wezens beschikken over die mogelijkheid, omdat ze gelijksoortige elementaire fragmenten met elkaar delen. Wij zijn er ons nauwelijks van bewust. Door mijn denkvermogen veranderen er quanten in mijn brein, die ik instantaan teleporteer in het brein van mijn ‘mensbroer’ Fred, die momenteel op te TU Delft werkt aan de ontwikkeling van een quantumcomputer, die gebaseerd is op bovengenoemde eigenschappen, nl. teleportatie en superpositie. Ik voed Fred, zoals wij vroeger gevoed werden door dezelfde moedermelk. Met dit verhaal teleporteer ik tevens de gedachte dat Dos Wijnhof een arrogante fantast is, die niet serieus genomen mag worden. Als je dat nu denkt, ben ook jij gevoelig voor mijn gedachten en is het raadzaam voortaan op je hoede te zijn, want wat ik naar Delft teleporteer tot nut van ons allen, kan ik ook misbruiken. Bonoïto.