Doordringend Het is allemaal zo snel gegaan. Vorige week was ze nog springlevend, mijn tante Agaath. Onvoorstelbaar dat zo’n krachtig mensje zo snel het leven laat. Hoe oud was ze eigenlijk? Vijfentachtig. Maar dan nog. Je had haar die leeftijd nooit gegeven. En nu sta ik in haar huis om de boel op te ruimen. Overmorgen moet het huis leeg zijn en ik kan je vertellen dat het geen gemakkelijke klus is. Mijn tante Agaath had een hekel aan weggooien en bewaarde echt van alles. Daarnet heb ik een kast leeg geruimd met alleen maar plastic zakjes. Nu sta ik in de keuken en trek de koelkast open. Een smerige, zure lucht vult mijn neus. Ik word er zowaar misselijk van. Het is een mengsel van zure melk en rotte, stinkende kaas. Dit doet me denken aan een oude buurvrouw van mij, haar hele huis stonk zo. Maar die buurvrouw leefde tenminste nog. Ik kijk naar de datum van het pak melk dat er staat. Ik voel al aan het gewicht dat het geen vloeibare massa meer is. En inderdaad, dit pak melk is al weken over de datum heen. Vlot grijp ik naar een vuilniszak en smijt de halve koelkast erin leeg. Zo snel mogelijk bind ik de zak dicht, zodat die doordringende geur, zeg maar stank, niet kan ontsnappen. Afschuwelijk, daar word je toch ziek van? Waar was mijn tante eigenlijk aan overleden?