Dank voor je reactie. Ik zal nu de ganse nacht wakker liggen, zoekende naar een passender synoniem voor verpesten. Die zin eindigt nu inderdaad niet lekker.

een goed stuk vlees tot een slecht einde gebracht? (ik wil zo graag slapen)

heerlijk woord, ja! dank je. (moest gewoon eerst slapen, natuurlijk)

ha Dos, ik schrap idd de 'van' daar heb je gelijk in, denk ik. Of niet. Ik denk erover. Tevens ben ik dankbaar dat ik het bestaan van synoniemen.net nu ook ken -op opzoek gebied ben ik een zeer gebrekkige schrijver, blijkt maar weer- al zie ik daar nu net geen mooi alternatief. Dus daar denk ik ook over. Ik ben trouwens verbaasd over de kennelijke officiele betekenis van vernachelen, want ik ken het ook als verpesten - zo leer ik toch veel op de zondagochtend. Dank je.

De schrijfstijl is buitengewoon des Lisettes, maar ik oefen me hier meestal juist in het in bedwang houden van mezelf en mijn zinnen. Kennelijk met succes, als ik je nu verras :). Ik heb ook al vaak geroepen dat ik van het vertellerige en het van een afstand bekijken houd, en zie hier, hier doe ik het gewoon maar eens. Ik geloof dat je wel een punt hebt met het likkende bord, al denk ik ook dat het op zich niet tot echte verwarring kan leiden; enkel dat het anders wellicht makkelijker leest. De constructie zoals hij staat, was wel een bewust afstandelijke, vertellerigere formulering. De eerste witregel heb ik na enige twijfel toegevoegd, maar wil ik nu niet meer missen. De eerste zinnen gaan niet over haar, maar over de algehele setting, vandaar ook dat de negatieve geur daarin thuishoort.

@maddbrug: Dank je voor je mooie compliment. Maak jij mijn anderszins totaal verregende ochtend ook weer een beetje goed. @bart & willemina: Strikt genomen hebben jullie wellicht gelijk wat betreft het zwenkende perspectief. Maar ik blijf heel eigenwijs roepen dat het leuke van een alwetende verteller is, dat je het perspectief niet altijd even strikt hoeft te handhaven. Ik heb er geen enkele moeite mee als een verteller een personage beter kent dat het personage zelf; als een overledene nog doordenkt; of als er handelingen voorspeld worden waarvan het karakter op dat moment nog geen weet heeft. Ik vind dat juist leuk. Het is de knipoog van de schrijver, en hoe vaak men hier ook roept dat de schrijver onzichtbaar moet blijven, ik houd van die knipogen. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Het hangt uiteraard wel van het verhaal af of het past, maar dit verhaal is zo vertellerig, dat ik me geen moment verbeeld dat de lezer in het hoofd van het personage zit. De lezer heeft hier een onderonsje met de verteller, over de hoofden van de personages. En de verteller die de situatie vanaf de schouder van de man beziet, kan haar blik toevallig beter duiden dan de man zelf. Ik veronderstel ook niet dat zij de hint bewust geeft, of dat zij doorheeft wat hij ervan oppikt, dus het is zeker niet haar perspectief. Bedankt voor jullie reacties!

oh ja, Willemina, Ik denk nooit aan bokstermen, bedoel echt altijd alles heel lief, zelfs als het ronduit bot klinkt. Ik probeer hooguit af en toe niet zo bot te klinken als ik ben, om duidelijk te maken dat ik het lief bedoel.