#74 aan tafel

@schrijvenmaar, wat een waanzinnig stuk is dit. Er zit zoveel in dat jij weet, beschrijft en ik kan lezen en herkennen. Ben onder de indruk van je zinnen. Er is een woord dat voor mij gevoelsmatig niet past: verpesten.

Dank voor je reactie. Ik zal nu de ganse nacht wakker liggen, zoekende naar een passender synoniem voor verpesten. Die zin eindigt nu inderdaad niet lekker.

een goed stuk vlees tot een slecht einde gebracht? (ik wil zo graag slapen)

vernacheld (waar een zachte nacht met de d van dromen inzit)

heerlijk woord, ja! dank je. (moest gewoon eerst slapen, natuurlijk)

Een heerlijk stukje tekst. Sublieme gedachtengang. Alleen jammer dat je je, overmand door slaap, door Mili laat vernachelen, door dit woord hier verkeerd te gebruiken. Een stuk vlees kun je niet bedriegen, beetnemen, belazeren of bedotten. Als je ‘verpesten’ zo lelijk vind, kijk dan even op ‘synoniemen.net’ voor een alternatief. Ik struikelde over “daarmee een hint gaf van wat hem voeden voor haar betekende”. Alternatief: “daarmee een hint gaf wat het voor haar betekende om hem te mogen voeden”. Of nog simpeler: ‘van’ weglaten. Toch lekker geslapen? :)

ha Dos, ik schrap idd de 'van' daar heb je gelijk in, denk ik. Of niet. Ik denk erover. Tevens ben ik dankbaar dat ik het bestaan van synoniemen.net nu ook ken -op opzoek gebied ben ik een zeer gebrekkige schrijver, blijkt maar weer- al zie ik daar nu net geen mooi alternatief. Dus daar denk ik ook over. Ik ben trouwens verbaasd over de kennelijke officiele betekenis van vernachelen, want ik ken het ook als verpesten - zo leer ik toch veel op de zondagochtend. Dank je.

Oorspr. een Bargoens woord, waarvan de herkomst onduidelijk is. Mogelijk gaat het via het Jiddisch terug op een Hebreeuws nomen agentis naxlān ‘bedrog’ bij het werkwoord nāxal ‘onbetrouwbaar sluw zijn’, nīxēl ‘bedriegen, misleiden’. Verwachte tussenvormen zijn dan wellicht *(ver)nachlenen en (door haplologie) *vernachlen. Endt (1972) veronderstelt dat het woord is afgeleid van → nagel ‘spijker’, en vergelijkt Rotwelsch nageln (1862) ‘neuken’; de betekenisverschuiving is dan vergelijkbaar met die van verneuken. Bron: Etymologiebank @Dos, ik weet dat je charmanter kunt zijn, met name op de zondagochtend.

De gedachten achter de lichaamstaal vertaalt vanuit twee verschillende personages: originele invulling. :thumbsup: De vorm houdt mij als lezer op afstand waardoor ik de beeldende scene aanschouw. De- weeë lucht- en het -kwalijk bekoorlijk- vul ik in als iets negatiefs. Heb je dat zo bedoeld? [Toen het bord leeg was, likte hij zijn lippen en lachte, en zij wist dat ze hem altijd zou dienen] Voor mij een onhandige constructie om te lezen en te begrijpen. Wie likt er wat? Waarschijnlijk door het tweemaal en - gebruik. Sugg: - Toen zijn bord leeg was, hij zijn lippen likte en lachte, wist zij dat ze hem altijd zou dienen- ? Ik zou de witregel maar 1 maal plaatsen tussen de twee verschillende gedachtegangen. Ik ben verrast door de schrijfstijl. Bijna on- schrijvenmaars met een vleugje @Mili. Waarschijnlijk door het drama sausje. ;)

De schrijfstijl is buitengewoon des Lisettes, maar ik oefen me hier meestal juist in het in bedwang houden van mezelf en mijn zinnen. Kennelijk met succes, als ik je nu verras :). Ik heb ook al vaak geroepen dat ik van het vertellerige en het van een afstand bekijken houd, en zie hier, hier doe ik het gewoon maar eens. Ik geloof dat je wel een punt hebt met het likkende bord, al denk ik ook dat het op zich niet tot echte verwarring kan leiden; enkel dat het anders wellicht makkelijker leest. De constructie zoals hij staat, was wel een bewust afstandelijke, vertellerigere formulering. De eerste witregel heb ik na enige twijfel toegevoegd, maar wil ik nu niet meer missen. De eerste zinnen gaan niet over haar, maar over de algehele setting, vandaar ook dat de negatieve geur daarin thuishoort.

"Zij serveerde hem liefde in hapklare brokken, maar hij schoof het naar binnen als hutspot." Dat is een van de mooiste zinnen die in tijden heb gelezen. "Haar blik had hij ontweken, totdat ze hem stralend de vla reikte en daarmee een hint gaf van wat hem voeden voor haar betekende, al wist hij dat zelf niet zo te duiden." Was de hint niet duidelijk genoeg? Voor mijn gevoel klopt er hier iets niet in het perspectief. Als hij de hint niet snapt, is dat deel m.i. vanuit het perspectief van de vrouw geschreven.

Schrijvenmaar, Je kunt het allemaal zo fijntjes vertellen, zowel in je verhalen als in je commentaren. Ik lees je ontzettend graag en zal je niet gauw onderschatten. Vooral de opmerkingen die je tussen haakjes plaatst lijken zo onschuldig en terloops. Toch denk ik daarbij al gauw aan bokstermen en fluwelen handschoenen en dat soort dingen. Over het geschrevene: Met Bart eens over het perspectief in de derde alinea. Maar verder weer een heel mooi stukje waar ik van genoten heb.

Schrijvenmaar, als ik dit stukje tekst in de vroege ochtend lees, maak je mijn dag goed. Jij speelt met de taal, de zintuigen en de tekst. En dat wil ik fantastisch noemen.

@maddbrug: Dank je voor je mooie compliment. Maak jij mijn anderszins totaal verregende ochtend ook weer een beetje goed. @bart & willemina: Strikt genomen hebben jullie wellicht gelijk wat betreft het zwenkende perspectief. Maar ik blijf heel eigenwijs roepen dat het leuke van een alwetende verteller is, dat je het perspectief niet altijd even strikt hoeft te handhaven. Ik heb er geen enkele moeite mee als een verteller een personage beter kent dat het personage zelf; als een overledene nog doordenkt; of als er handelingen voorspeld worden waarvan het karakter op dat moment nog geen weet heeft. Ik vind dat juist leuk. Het is de knipoog van de schrijver, en hoe vaak men hier ook roept dat de schrijver onzichtbaar moet blijven, ik houd van die knipogen. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Het hangt uiteraard wel van het verhaal af of het past, maar dit verhaal is zo vertellerig, dat ik me geen moment verbeeld dat de lezer in het hoofd van het personage zit. De lezer heeft hier een onderonsje met de verteller, over de hoofden van de personages. En de verteller die de situatie vanaf de schouder van de man beziet, kan haar blik toevallig beter duiden dan de man zelf. Ik veronderstel ook niet dat zij de hint bewust geeft, of dat zij doorheeft wat hij ervan oppikt, dus het is zeker niet haar perspectief. Bedankt voor jullie reacties!

oh ja, Willemina, Ik denk nooit aan bokstermen, bedoel echt altijd alles heel lief, zelfs als het ronduit bot klinkt. Ik probeer hooguit af en toe niet zo bot te klinken als ik ben, om duidelijk te maken dat ik het lief bedoel.

Schrijvenmaar, Natuurlijk denk jij niet aan bokstermen. Daar ben je veel te beschaafd voor, en te lief. Echt waar, want dat lees ik. En je hebt altijd gelijk. Dat ook nog. Het zijn alleen mijn gedachten. Ik denk teveel. En bot heb ik je nog nooit horen klinken, wel duidelijk, dat wel.