# 73 - Drie generaties
Hij wenkte
en hij keek naar mij
'Kom jíj maar even hier'
zei hij
En ik, ik twijfelde
En nog
Ik ging, wel schuifelend,
maar toch
Daar zat ik, bij fluweel op schoot
De drukte om mij heen genoot
Ikzelf voelde slechts rode wangen
Mijn hart dat bonsde
Van verlangen?
Mijn moeder is zo heel ver weg
Ik ruik mottenballen
en ik leg
mijn handje en mijn goed fatsoen
in de zijne van katoen
Ik wilde graag
maar plots niet meer
Die goede man ziet mij niet weer
Dat hart van suiker is 't niet waard
Ik neem afscheid van die kriebelbaard!
En rennend schenk ik
zonder smart
mijn moeder dan mijn kinderhart
Verbannen was sindsdien
voorgoed
dat laffe circus, staf en roet
Tot ik je meenam, naar de haven
Waar het suikerhart nog lag begraven
Je kijkt me vol verwachting aan
Sjort aan mijn been, tot we daar staan
De witte handschoen raakt mij,
even
Dan wenkt hij jou
Ik ben gebleven
Elysevdr, Heel ingenieus deze
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Elyse, Ik vind dit erg mooi.
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Wat een prachtig sinterklaas
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
@Elyse, ik was simpelweg
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Een fijn rijm, en dat is het.
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Beste Elyse, Wat een heerlijk
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Dag Elyse, ik heb het niet zo
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
@Janp, Willemina, Marietje,
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
elysevdr schreef: @Janp,
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol