In haar profieltekst had ze gezet: mannen die op berenvelletjes voor open haarden willen gaan liggen, blijf uit mijn buurt. Glazen wijn van een vaag chateautje uit de Bordeaux laat ik vallen. Aan bankhangen doe ik niet mee, gezellige kopjes koffie putten me uit, ik haal geen bier als je naar een voetbalwedstrijd kijkt en ook was ik je auto niet op zondagmiddag. Sokken gooi ik weg. Zij had toen aangegeven wat ze wilde: vanaf de gure maand november tot voor Kerstmis kan zich een erudiete en verrassende man bij me voegen. Er zal voornamelijk worden geslapen, gelezen, goed gegeten en kwalitatieve wijnen zullen een wezenlijk onderdeel van het samenzijn zijn. Theaters zullen echter niet worden geschuwd. Het bezit van een nachtblauwe smoking en een afgesloten verleden strekt tot aanbeveling. Na bovenvermelde periode zal de man met stijl moeten weten te gaan. Na talloze mannen die zij om haar moverende redenen de natuur in verwees, reageerde Dylan. De eerste ontmoeting vond plaats op het strand; zij had een emmertje en een schepje meegenomen. Dylan klapte tegen het koude zand, had haar ogenblikkelijk lief en stamelde dat hij een landhuis bezat. Of hij haar mee kon nemen. Zij, de beroerdste niet, zei ja. Aangekomen in het landhuis knapperde het houtvuur, aangemaakt door een van zijn personeelsleden, een exotische pygmee. Hij vroeg haar of hij een Pacherenc du Vic-Bilh kon inschenken. En weer zei zij ja. De wijn en het vuur verwarmden haar lendenen en zij vroeg Dylan of zij zich wellicht van haar kleren kon ontdoen. Op het zebravel, hij met zijn donkere huid, zij met haar roomblanke, hoewel na enig gezoek, kwamen zij nader.